🤲🏼 ตัวฉัน
เราเปลี่ยนได้เพราะเราอยากส่งความใส่ใจไปให้ผู้รับในทุกครั้งที่เรากดปุ่ม, หย่อนจดหมาย, หรือกล่าวคำอำลากับใครสักคน 👍🏼
เราเปลี่ยนได้เพราะเราอยากส่งความใส่ใจไปให้ผู้รับในทุกครั้งที่เรากดปุ่ม, หย่อนจดหมาย, หรือกล่าวคำอำลากับใครสักคน 👍🏼
“ฉันอยากไปทำงานบริษัทนั้นก่อนสักสองปีเพื่อเรียนรู้เรื่องนี้เพิ่มเติม” - ไม่หรอก ไม่ต้องรอสองปี … ตอนนี้เลยก็ได้ ถ้าใจอยากทำ 🦃
เราแก้ปัญหาวันนี้เพื่อเจอปัญหาใหม่ในวันข้างหน้า จะใกล้จะไกลก็แล้วแต่สถานการณ์ เรารับได้มั้ยเมื่อเห็นแล้วว่าเราต้องเผชิญหน้ากับอะไรบ้าง 🐠
เมื่อเราต้องพูดกับตัวเองเบาๆว่า “นี่มันไม่ได้ตามมาตรฐานของฉันเลย” เรามักจะมีความรู้สึกด้านลบ มันแย่ มันไม่ตรงใจ มันไม่คุ้นเคย 🙉
เรารู้จักตัวเองดีพอรึยัง? เราพร้อมจะรับภาระที่ใหญ่หลวงนี้มั้ย? เพราะผู้จัดการไม่ใช่อาชีพที่เหมาะกับทุกคน🎗️
เพราะการออกแบบบังคับให้เราพิจารณาข้อมูลจากหลายมุม การออกแบบสอนให้เรามองไกลไปกว่าแค่ปัญหาที่อยู่ตรงหน้า 🙋🏻♂️
เราควรใช้เวลาฝึกปรือตัวเองให้เป็นคนที่ขาดไม่ได้ ไม่สำคัญว่าเรื่องอะไรหรือทักษะไหน ถ้าเราเจ๋งจริงเราจะไม่ต้องกลัวการถูกมองข้ามอีกต่อไป 👹
การวิเคราะห์ปัญหาหรือเรื่องราวอะไรก็ตามเราต้องมองจากภาพใหญ่เสมอ เราต้องตั้งคำถามว่าทำไม ทำไม และทำไม … ไม่ใช่ อะไร อะไร และอะไร 🤖
เพราะเป้าหมายนั้นถูกกำหนดและเปลี่ยนแปลงด้วยตัวฉันเอง เพราะฉันไม่ต้องรับผิดชอบใครและใครก็ไม่ต้องรับผิดชอบฉัน 💪🏽
การอยู่องค์กรใหญ่แต่ขาดโอกาสเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง ถูกจำกัดขอบเขตความรับผิดชอบ โดนกีดกันในการทำสิ่งที่สนใจ นั่นอาจจะไม่ใช่ความมั่นคงเลย 👡