องค์ความรู้ที่อาจจะขัดกับความเชื่อดั้งเดิมอยู่สักหน่อยที่ว่า “ไม่ใช่ว่าใครต้องการอะไรเพิ่มขึ้น แต่เป็นใครต้องการอะไรน้อยลงต่างหาก” ซอฟต์แวร์หรือโปรดักท์ที่เปลี่ยนโลกมีแนวคิดลดดีกรีความเริ่ดหรูในแบบเดิมลงแล้วเพิ่มความเข้าถึงง่ายเข้าไป
บางทีเราคิดว่าเราทำงานออฟฟิศ … แต่หลายครั้งมีหลายเหตุการณ์ก็ชวนให้เราคิดไปว่า “หรือฉันเป็นแค่คนงานในโรงงาน” 👩🏼🏭👨🏽🏭 เพราะหน้าที่มีแค่ทำออกมา ทำเพิ่ม ทำให้เร็วกว่าเดิม และทำตามคำสั่ง
โปรดักท์ เมเนเจอร์คือคนที่หลายคนฝากความหวังไว้ มันเป็นทั้งเรื่องดีและแย่ในเวลาเดียวกัน ความคาดหวังและมาตรฐานที่คนอื่นสร้างให้เรา … เราแค่รู้สึกว่ามันมากไปหน่อยมั้ย? 🤣
ในทุกๆวันเราเห็นนวัตกรรมใหม่ๆเกิดขึ้นมาบนโลก สิ่งที่น่าสนใจ สิ่งที่เราคิดว่าน่าจะเอามาใช้พัฒนาโปรดักท์เราให้ดียิ่งขึ้น แต่น้อยครั้งมากที่เราจริงจังกับการประยุกต์ใช้อะไรใหม่ๆ ทำไม? หรือเพราะว่าการลงทุนครั้งนี้มันดูแล้วไม่คุ้มค่า?
ระหว่างบิสสิเนสอะนาลิสต์กับโปรดักท์เมเนเจอร์มันมีความแตกต่างกันอยู่ในบทบาทหน้าที่ คนหนึ่งวิเคราะห์ความเป็นไปได้ในการตอบสนองความต้องการของลูกค้า อีกคนมีหน้าที่หลักในการกำหนดความไปเป็นของโปรดักท์ … ใครเป็นใคร?
ทีมที่ดีคือทีมที่วิเคราะห์ความต้องการของลูกค้าได้ ทีมที่ยอดเยี่ยมคือทีมที่บอกลูกค้าได้ว่าพวกเขาต้องการอะไร (เพื่อแก้ปัญหานี้) การรวบรวมรีไควเม้นท์เป็นทักษะที่จำเป็นแต่มันไม่สร้างความแตกต่างให้เราเท่าไร … ฝึกทักษะการขุดค้นไว้จะดีกว่า
บทสนทนาระหว่างอาจารย์และเพื่อนร่วมชั้นเรียนของผมเมื่อนานมาแล้วให้แนวคิดที่ดีมากในการทำโปรดักท์ หน้าที่ของเราไม่ใช่ตามใจคนทุกคนแต่เลือกที่จะทำอะไรที่ดีที่สุดสำหรับคนบางคน
การเริ่มต้นซอฟต์แวร์ทุกตัวน่าสนใจที่เป้าหมายแรก จะเรียกว่าไมล์สโตนแรกก็ได้ บางคนอยากเห็นงานคุณภาพสูง บางคนสนใจแผนการพัฒนาซอฟต์แวร์แบบละเอียด … ไม่ใช่พวกนี้เลยที่เราต้องการ โปรโตไทป์ต่างหากที่ควรเป็นเป้าหมายแรกของเรา
คนทำโปรดักท์มีอำนาจอยู่ในมือ (อาจจะไม่รู้ตัว) อำนาจที่เราจะเลือกได้ว่าเราอยากทำอะไรออกมาให้โลกใบนี้ ว่ามันจะเป็นซอฟต์แวร์เวอร์ชั่นที่ 10 ของเรื่องเดิมที่น่าเบื่อหรือว่าจะเป็นเวอร์ชั่นแรกของเรื่องใหม่
ถามว่าใครควรเป็นคนออกแบบยูไอ? บางทีเราอยากจะผลักภาระนี้ไปให้ดีไซเนอร์ แน่นอนว่ามันคือหน้าที่ของพวกเขา แต่ผมคิดว่าเราในฐานะโปรแกรมเมอร์ควรฝึกหัดทักษะนี้ได้ด้วยครับ เพราะ …