ตอนที่ผมไม่ต่อต้านมันไม่ได้แปลว่าผมเห็นด้วย ผมแค่ไม่พูดในสิ่งที่คิดออกมาดังๆ
ผมเป็นคนโง่รึเปล่า? คงไม่ใช่
ผมไม่มีความคิดเห็นรึเปล่า? ก็ไม่เชิง
ผมไม่มีโอกาสจะพูดหรอ? ไม่ใช่แน่นอน ถ้าผมอยากพูดผมจะหาช่องทางให้ได้พูดจนได้
ผมไม่มีข้อมูลเพียงพอที่จะพูดและตอบคำถามอย่างเหมาะสมใช่มั้ย? ใช่ ในบางครั้ง
ผมคิดว่ามันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะต่อต้านใช่มั้ย? ก็ใช่นะ บางครั้ง
แล้วมันคือเรื่องอะไรหละ ที่ผมไม่พูด?
ส่วนใหญ่แล้วผมไม่พูดหรือต่อต้านเพราะผมไม่เห็นว่าทำไปแล้วจะเกิดประโยชน์อันใด เพราะผมไม่เชื่อว่าข้อความของผมจะถูกส่งไปถึงหู สมอง และจิตใจของอีกฝ่าย
ผมไม่เชื่อว่าความคิดเห็นของผมเหมาะสำหรับพวกเขาเพราะผมเคยลองพยายามแล้วแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่หลายครั้ง
แล้วผมก็ตระหนักได้ว่าเราไม่ได้เดินอยู่บนเส้นทางเดียวกันไปยังเป้าหมายเดียวกัน เราเชื่อกันคนละเรื่อง เราต้องการในสิ่งที่แตกต่างกัน เราไม่ได้ถูกสร้างมาให้อยู่ด้วยกัน
นั่นคือเหตุผลที่ผมไม่แสดงออกมากเหมือนที่ผ่านมา
นั่นคือเหตุผลที่ผมรู้สึกแย่กับตัวเองเพราะผมไม่สามารถสร้างคุณค่าให้กับองค์กรได้อย่างที่คาดหวัง
นั่นคือเหตุผลที่ผมคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่ผมต้องมองหาใครสักคนที่เชื่อในวิสัยทัศน์เดียวกัน ที่ต้องการในสิ่งเดียวกันกับผม … และใครสักคนที่พร้อมจะรับฟังเมื่อผมมีความเห็นที่แตกต่าง 🙆🏼