รูปแบบใหม่ของการผัดวันประกันพรุ่ง
- เมื่อเรายังอ่านอ่านและอ่าน
- เมื่อเรายังจมอยู่กับการคิดและคิด
- เมื่อเรายังอยากจะใช้เวลาฟังเพิ่มเติมอีก
- เมื่อเรายังผูกติดอยู่กับการเรียนรู้
- เมื่อเรายังใช้เวลาทั้งหมดไปกับการสังเกตการณ์
- เมื่อเรายังคงพยายามค้นคว้าและทำวิจัย
- เมื่อเรายังวนเวียนอยู่กับการพิจารณาเหตุผลร้อยแปด
- เมื่อเรายังถามตัวเองกลับไปกลับมาว่าจะเลือกข้อไหนดี
- เมื่อเรายังคงรอคอยวันเวลาที่ใช่
- เมื่อเรายังบังคับตัวเองให้แก้แล้วแก้อีกไปเรื่อยๆ
ความจริงคือเราพร้อมแล้ว เรารู้มากพอแล้ว เราเห็นมาเยอะแล้ว เรามีข้อมูลในมือมากพอแล้ว … หรือ
ความจริงก็คือไม่ว่าจะอ่านคิดศึกษาสังเกตวิจัยพิจารณาอีกมากแค่ไหน เราก็ยังไม่พร้อม ยังไม่มีความรู้และประสบการณ์มากพอ ยังขาดข้อมูลส่วนนั้นส่วนนี้อีกหลายเรื่อง … ไม่ว่าจะตอนนี้หรืออีกห้าปีข้างหน้าก็เหมือนเดิม เราไม่มีวันจะพร้อมแบบร้อยเปอร์เซ็นต์
คำถามคือแล้วจะรอไปเพื่อ?
เหตุผลในการผัดวันประกันพรุ่งนั้นหมดไปแล้ว โลกนี้หมุนได้ด้วยคนที่ลงมือทำไม่ใช่คนที่นั่งรอเวลาและความพร้อม
ไม่ว่าจะอะไร ก็แค่ลงมือทำ … ด้วยสัญชาตญาณ … และด้วยใจ