สิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตได้จากการสังเกตของตัวเองคือ ถ้าเราหาข้อดีได้มากกว่าข้อเสีย (หรือข้อควรปรับปรุง) ผมคิดว่าทักษะการสังเกตของเรายังไม่ดีพอ
ข้อดีสร้างกำลังใจแต่ข้อเสียจะสร้างแนวทางในการพัฒนา … ในทุกครั้งที่เราต้องสังเกตและเก็บข้อมูลเราต้องพยายามมองหาข้อเสียให้ได้เยอะที่สุด
ตื่นเช้ามาเราคิดถึงอะไร? ผมคิดถึงปัญหาที่ยังค้างคาและแนวทางที่เราจะดีขึ้นได้มากกว่าเดิม
ก่อนนอนเราคิดถึงอะไร? ผมคิดถึงจุดบกพร่องในกระบวนการทำงานที่มีอยู่มากมายและพยายามกลั่นกรองทางออกที่เป็นไปได้
ผมแทบไม่เคยนึกถึงข้อดีและความสำเร็จในอดีตสักเท่าไรเลยเพราะมันผ่านไปแล้ว มันเป็นได้แค่เครื่องเตือนใจว่าเรา “เคย” ทำได้ดี … แต่ต่อจากนี้ไปต่างหากที่สำคัญ เราจะไปต่อได้มั้ย เราจะดีกว่าเดิมได้อีกแค่ไหน … ข้อดีไม่เคยช่วยเราได้ มีแต่ข้อเสียเท่านั้น
เหมือนกัน … อย่ามองหาคำชม พยายามมองหาคำวิจารณ์อย่างสร้างสรรค์ให้ตัวเอง