มีบางเวลามั้ยที่เราหยุดทำงานแล้วมีความรู้สึกว่ากำลังทำผิด อาจจะเพราะด้วยความรู้สึกรับผิดชอบต่องาน อาจจะเพราะความรู้สึกรับผิดชอบต่อเพื่อนร่วมงาน อาจจะเพราะความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในงาน … ที่มากเกินไป
ถ้าเราทำงานเกือบทุกวัน มากบ้างน้อยบ้างตามแต่เวลาอำนวย รวมถึงเสาร์อาทิตย์และวันหยุดราชการด้วย จนวันไหนที่ไม่ได้ทำก็จะรู้สึกผิด แบบนี้เราผิดมั้ย?
คงไม่มีใครตอบว่า “ใช่ เธอกำลังทำผิดอยู่หรอก” แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่อดไม่ได้ที่จะคิดไปแบบนั้น และระหว่างการใช้เวลาที่หมดไปกับเรื่องอื่นๆที่สำคัญแต่ไม่ใช่เรื่องงานแล้วเราถามตัวเองเรื่อยๆว่า “หยุด แล้วไปนั่งทำงานดีมั้ย?” แบบนี้แปลกมั้ย?
นั่นเพราะเราคงรู้สึกว่ากำลังใช้เวลาไปอย่างไม่มีคุณค่าต่องานเท่าไร เวลาครึ่งวันเราคงทำงานอะไรๆได้เยอะมาก ความรู้สึกขัดแย้งในตัวเองก็เกิดขึ้นเพราะอีกครึ่งนึงในความคิดบอกว่า “แกพักบ้างก็ได้ พักแบบอยู่เฉยๆแล้วทำอะไรที่อยากทำทั้งวันหนะ”
มันไม่ผิดแน่นอนถ้าเราจะพักบ้าง มันไม่ผิดอยู่แล้วที่เราจะทำกิจกรรมที่ไม่มีคุณค่ากับงานแต่มีคุณค่ากับตัวเองเพื่อความผ่อนคลายและเปิดสมองให้โล่ง เพื่อหยุดคิดเรื่องงานสักนิด
ถึงมันจะเป็นความรู้สึกแปลกๆที่ไม่ได้ทำงานเลย แต่ก็เจอปนด้วยความรู้สึกดีเล็กน้อยที่เราปล่อยวางได้บ้าง แม้จะนานๆครั้งก็ตาม