เขียนและอ่านบทความในมีเดี่ยมทุกวัน แชทกับเพื่อนในทีมผ่านสแลคมาแล้วแปดปี แทรคงานผ่านอาซาน่าจนเป็นเรื่องปกติ
เราจ่ายค่าบริการให้ใครบ้าง? … ไม่มีเลย
ความเสี่ยงสูงสุดของสตาร์ทอัพที่หวังผลกำไรไม่ใช่เรื่องโปรดักท์ ไม่ใช่เรื่องแผนการเงิน ไม่ใช่เรื่องทีมงาน ไม่ใช่เรื่องประสบการณ์ แค่เรื่องเดียวเลย …
พวกเขาพร้อมจะจ่ายเพื่อสินค้าหรือบริการของเรามั้ย?
แค่นี้จริงๆ คำถามและสมมติฐานที่สำคัญที่สุด เราอาจจะมีไอเดียเริ่ดหรู เราอาจจะสร้างโปรดักท์ที่ดีเยี่ยม เราอาจจะทำการตลาดได้มีประสิทธิภาพจนสร้างกลุ่มคนที่สนใจในสิ่งที่เราทำได้มาก แม้กระทั่งเราอาจจะมีคนดาวน์โหลดแอพของเราถล่มทลาย แต่นั่นเพราะมันเป็นของฟรีใช่รึเปล่า?
ถ้าเราเริ่มต้นคิดเงินค่าบริการอะไรจะเกิดขึ้น? จะเหลือสักกี่คนที่พร้อมควักกระเป๋าจ่าย? ที่ราคาเท่าไร? ตรงกับแผนที่เราคาดคะเนไว้มั้ย?
สตาร์ทอัพคือธุรกิจที่เสี่ยงด้วยปัจจัยหลายอย่าง สาเหตุลำดับต้นๆที่ฆ่าสตาร์ทอัพดีๆนับไม่ถ้วนคือเงินสดหมดเกลี้ยงบัญชี ทุกอย่างที่เราพยายามทำคือป้องกันการถูกบีบให้ปิดบริษัทใช่มั้ย? เรื่องเงินจึงสำคัญแบบเหนือคำบรรยาย
บางครั้งเรามีความตั้งใจดีอยากเห็นวิสัยทัศน์ของตัวเองเป็นจริง เราจึงลงมือสร้างโปรดักท์โดยละเลยเรื่องการสร้างรายได้ เราลืมคิดไปว่าเงินจะมาจากไหน
การให้ใช้ฟรีเป็นทางเลือกชั่วคราวเพื่อดึงดูดใจลูกค้า ถูกต้องครับ แต่เราจะอยู่กับคำว่าฟรีไปได้ไม่นาน ไม่มีใครให้ฟรีได้ตลอดไป ยิ่งกับบริษัททุนน้อยอย่างเรา … เราต้องคิดเงินตั้งแต่วันแรกครับ ไม่มีทางเลือกอื่น เราต้องพูดเรื่องที่กระอักกระอ่วนใจกับลูกค้าตั้งแต่วันแรก เรื่องราคาขาย เรื่องค่าบริการ เรื่องค่าประกันสินค้าหรืออื่นๆ
เราต้องเร่งพิสูจน์สมมติฐานที่อันตรายที่สุดให้เร็วที่สุด ราคานี้เพื่อโปรดักท์แบบนี้มีใครเต็มใจจ่ายมั้ย? ราคาแบบนี้กับต้นทุนแบบนี้และจำนวนลูกค้าเท่านี้มันจะช่วยให้เราอยู่รอดได้มั้ย?
หวังว่าคำตอบจะคือใช่และใช่ … กองทัพเดินได้ด้วยท้อง บริษัทก็เดินได้ด้วยเงิน ไม่มีเงินก็ไม่มีเราไม่มีทีมไม่มีโปรดักท์และไม่มีทางที่วิสัยทัศน์ของเราจะเป็นจริงได้
เราต้องหาเงินและหาอย่างรวดเร็วเลยหละ 🏦💰