เห็นคนงานเดินออกจากไซต์ก่อสร้างตรงเวลาเลิกงานเป๊ะแล้วก็ชวนให้คิดถึงชีวิตในอีกมุมหนึ่ง
“ดีเนอะ ไม่ต้องเอางานกลับมาทำที่บ้าน”
ในขณะที่เราเองรู้สึกอุ่นใจว่า “เราทำงานที่ไหนก็ได้” … มันเหมือนว่าจะมีอิสระแต่ทุกเรื่องก็มีข้อด้อยของมัน
อิสระในการเลือกสถานที่ที่จะทำงาน … แต่ไม่มีอิสระในความคาดหวังเรื่องเวลาทำงาน
คนงาน พ่อครัว บริกร คนขับรถ พนักงานธนาคาร … ไม่มีใครคาดหวังให้พวกเขาทำงานจากที่บ้าน ร้านกาแฟ ห้องสมุด หรือริมชายหาด
แต่เรา … คนที่ภูมิใจว่าฉันทำงานจากที่ไหนก็ได้นั้นรู้สึกอึดอัดกับความคาดหวังในรูปแบบใหม่แบบนี้รึเปล่า? — เจ็ดโมงเริ่มงาน ทักไปตอนไหนต้องตอบทันที ประชุมทางไกลทุกสองชั่วโมง เลิกงานแล้วก็ต้องพร้อมเปิดคอมพิวเตอร์มาตอบอีเมล์เมื่อได้รับคำสั่ง
บางทีมันก็ไม่ใช่ว่าที่ไหนหรือเมื่อไร … ความเคารพในเวลาส่วนตัวต่างหากที่สำคัญ บางองค์กรมีวัฒนธรรมที่ดี — อิสระที่แท้จริงจึงเป็นไปได้ 👨🏽🔧
หลายองค์กรไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาด้วยความเชื่อใจ — อิสระแบบลวงตาจึงเป็นธรรมเนียมใหม่ในโลกยุคใหม่ …
“ไม่ใช่แค่เธอทำงานที่ไหนก็ได้แต่ต้องเมื่อไรก็ได้ด้วย”
ฟังดูแล้วช่างหดหู่จริงๆ