บางครั้งเมื่อเราเดินมาถึงรอยแยกของชีวิตการงาน มีเรื่องราวมากมายนับไม่ถ้วนที่เราไม่รู้ที่เราคาดเดาไม่ได้ แต่เชื่อเถอะว่ามีเรื่องหนึ่งและเรื่องเดียวที่เรารู้อย่างมั่นใจ …
สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้มันไม่มีทางที่จะดีขึ้น มันไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีกว่านี้เพราะปัญหาทั้งหมดทั้งมวลมันเกิดจากคนและคนนั้นเปลี่ยนไม่ได้
เมื่อเรามั่นใจแบบนี้ มันจึงควรเป็นเรื่องง่ายขึ้นในการตัดสินใจเปลี่ยนแปลงใช่หรือไม่?
เมื่อเรารับรู้อย่างทะลุปรุโปร่งกับสถานการณ์ในปัจจุบัน มันจึงควรเป็นเรื่องง่ายขึ้นในการลงทุนและกล้าเสี่ยงกับอนาคตใช่หรือไม่?
เมื่อเราคิดว่าไม่มีอะไรจะเสีย การอดทนต่อไปจึงมีแต่เสียและเสียใช่หรือไม่?
ใช่ครับ ผมเคยตกอยู่ในสภาพนี้มาแล้ว ในช่วงเวลานั้นผมไม่รู้หรอกว่าการย้ายงานใหม่จะเป็นทางเลือกที่ดีหรือไม่ ผมไม่รู้หรอกว่าการลาออกมาเป็นเจ้าของกิจการนั้นเป็นการเสี่ยงเกินไปหรือไม่ แต่เพราะผมรู้อย่างมั่นใจว่าการใช้ชีวิตอยู่ที่เดิมกับคนกลุ่มเดิมและปัญหาแบบเดิมนั้นไม่มีทางที่จะทำให้ผมก้าวหน้าไปไหนได้ มันไม่มีทางดีขึ้น
ดังนั้นผมจึงต้องเลือกเดินในเส้นทางใหม่ที่อาจจะยากลำบากกว่าแต่ก็เพื่อให้ได้มาซึ่งความเป็นตัวเอง อิสระ และความสุขทั้งทางกายใจและจิตวิญญาณ
ทุกครั้งที่มีคนมาขอคำปรึกษาเรื่องงานและการเปลี่ยนแปลง ผมจะให้คำแนะนำแบบนี้เสมอครับ … “เราไม่รู้หรอกว่าทางเลือกอื่นจะดีหรือร้าย เราอยู่อย่างเดียวว่าทุกวันนี้มันแย่และมีแต่จะแย่ลง แค่นี้ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเราควรก้มหน้ารับชะตากรรมต่อไปหรือมองหาการเปลี่ยนแปลงด้วยความหวังว่าอะไรจะเข้าทางเรามากขึ้น”