เมื่อเราพยายามวางระบบระเบียบในการทำงาน เครื่องมือที่ควรใช้ แนวทางการจัดการที่ควรจะเป็น
- การวางแผนงาน
- การจัดการเรื่องเอกสารต่างๆ
- การเขียนโค๊ด
- การทำเทส
- การจัดการระบบบิ้วด์และดีพลอย
- การติดต่อลูกค้า
- การซัพพอร์ตเคส
ความผิดพลาดอย่างร้ายแรงของกระบวนการนี้มันเกิดขึ้นเมื่อเรามีทัศนคติที่ว่า “ผมมีหน้าที่ออกแบบและกำหนดกระบวนการเพื่อให้คนอื่นทำตาม” … มันล้มเหลวมานักต่อนัก … ถ้าเรามีโอกาสได้คิดใหม่ทำใหม่อีกคร้ัง … เราไม่ควรจะพลาดแบบที่ผ่านมา
“เราจะสนับสนุนให้คนทำงานได้มีโอกาสออกแบบและจัดระเบียบแนวทางการทำงานด้วยตัวเองเพื่อตัวเอง”
เราต้องช่วยคิดและทำในสิ่งที่น่าจะมีประโยชน์กับส่วนรวมโดยท่องไว้ในในเสมอว่าพวกเราต้องเป็นคนเทคแคร์ดูแลสิ่งที่คิดขึ้นมาด้วยตัวเอง
- นี่คือแนวทางการทำรีลีสแพลนของเรานะ
- ฟีเจอร์ต้องมีรายละเอียดแบบนี้
- บั๊กต้องเรคคอร์ดไว้ที่นี่
- เอกสารเรื่องสโคปงานต้องตามเทมเพลทนี้เท่านั้น
- ธีมของเวปและแอพต้องให้เข้ากับแบรนด์ของบริษัทด้วย
- นี่คือโครงสร้างสถาปัตยกรรมของงานนี้
- โครงสร้างและมาตรฐานการเขียนโค๊ดควรได้ตามนี้
- การจัดการเทคนิคัลเดทบ์ต้องทำตามนี้
- ออโตเมทเทสต้องครอบคลุมมาถึงจุดนั้น
- ขั้นตอนการใช้ซอร์สโค๊ดคอนโทรลอยู่ที่นี่
- ระบบบิ้วด์มีข้อจำกัดแบบนู้น
จริงอยู่ นี่คือสิ่งที่เราทุกคนอยากให้เป็น “ผมหวังว่าทุกคนจะทำตามนี้นะ วิธีการที่ผมกำหนดมามันเจ๋งสุดดีสุดในสามโลกแล้ว” แต่บอกได้เลยว่า “เราคิดผิดถนัด”
เรื่องแบบนี้เราไม่สามารถคาดหวังได้เลยว่าทุกคนจะทำตาม — เป็นไปไม่ได้เพราะมนุษย์เราไม่ชอบการถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่พวกเขารู้สึกว่างี่เง่าและไม่อยากทำ
งั้นคำถามต่อไปคือ “ถ้าทุกคนไม่ทำตามแล้วยังไงต่อละ?” จะปล่อยให้มันเละเทะก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดี … เหลือแค่ทางเดียวคือคนออกแบบคนกำหนดก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบต้องลงมือทำเองเท่านั้น
- ไม่มีคนอยากเขียนฟีเจอร์ ฉันทำเอง
- ทุกคนไม่เปิดเข้าไปดูในระบบว่ามีงานอะไรต้องทำบ้าง ถามมาฉันจะเล่าให้ฟัง
- เพื่อนคนหนึ่งไม่มีเวลาเรคคอร์ดบั๊ก ฉันทำแทน
- น้องพาร์ทไทม์ส่งโค๊ดเข้ามาแต่ผิดโครงสร้าง เพื่อนฉันแก้ให้
- พี่อีกคนไม่มีเวลาเมิร์ชโค๊ด น้องอีกคนช่วยได้
นั่นคือความงดงามของความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในงานและในกระบวนการ เมื่อทุกคนรู้สึกมีส่วนร่วมความรับผิดชอบจะมีเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
ใจความสำคัญของเรื่องนี้จึงไม่ใช่การบังคับให้ทุกคนทำตามทุกขั้นตอนแต่เป็นการทำให้มั่นใจว่าในทุกขั้นตอนจะมีใครซักคนเป็นเจ้าของและคอยรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้น
เราดีด้วยกันเป็นทีม แย่พร้อมกันเป็นทีม เราเต็มเติมซึ่งกันและกัน — มันดีที่สุดแล้ว