จากหนังสือเล่มหนึ่งที่เคยอ่านนานแล้ว
ฉากในงานเลี้ยงหรูหราที่ประเทศอังกฤษ บนโต๊ะอาหารมีอดีตนายกรัฐมนตรีสองคน พร้อมกับแขกเหรื่อกลุ่มหนึ่ง พวกเขาแลกบทสนทนากันอย่างออกรสออกชาติตลอดช่วงเวลาดินเนอร์ หลังจบงาน … หนึ่งในแขกบนโต๊ะก็เล่าให้เพื่อนอีกคนฟังว่า
“ระหว่างที่ฉันคุยกับเขา (อดีตนายกคนที่ 1) ฉันรู้สึกได้เลยว่าเขาคือคนที่ฉลาดที่สุดในโลก”
“แต่เธอรู้อะไรมั้ย ตอนที่ฉันคุยกับเขา (อดีตนายกคนที่ 2) ฉันกลับรู้สึกว่าฉันฉลาดที่สุดในโลก”
เธอพูดพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ
ในฐานะคู่สนทนา เราอยากให้อีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร? ถ้าอยากเป็นที่จดจำ เราน่าจะพยายามเสมอที่จะเป็นอดีตนายกคนที่สองมั้ย?
- พูดเพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าตัวเองฉลาด
- พูดเพื่อให้อีกฝ่ายมีความมั่นใจเพิ่มขึ้น
- ทำงานเพื่อให้คนอื่นมีโอกาสเติบโต
- ทำงานเพื่อช่วยให้คนอื่นได้ผลงาน
ความมีเสน่ห์มันอยู่ตรงนี้ เมื่อคนอื่นรู้สึกว่าฉลาด มั่นใจ ภูมิใจ และมีความสามารถมากขึ้นเมื่ออยู่ใกล้ตัวเรา