มีบางเวลามั้ยที่เราหยุดทำงานแล้วมีความรู้สึกว่ากำลังทำผิด อาจจะเพราะด้วยความรู้สึกรับผิดชอบต่องาน อาจจะเพราะความรู้สึกรับผิดชอบต่อเพื่อนร่วมงาน อาจจะเพราะความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในงาน … ที่มากเกินไป
เราอาจจะต้องทำงานเกือบทุกวัน มากบ้างน้อยบ้างตามแต่เวลาอำนวย รวมถึงเสาร์อาทิตย์และวันหยุดราชการด้วย วันไหนที่ไม่ได้ทำก็จะรู้สึกผิด แล้วเราผิดมั้ย?
คงไม่มีใครตอบว่า “ใช่ เธอกำลังทำผิดอยู่หรอก” แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่อดไม่ได้ที่จะคิดไปแบบนั้น นั่นเพราะเราคงรู้สึกว่ากำลังใช้เวลาไปอย่างไม่มีคุณค่าต่องานเท่าไร เวลาครึ่งวันเราคงทำงานอะไรๆได้เยอะมาก แต่สุดท้ายเราก็ไม่หยุด เพราะอีกครึ่งนึงในความคิดของเราเองบอกว่า “แกพักบ้างก็ได้ พักแบบอยู่เฉยๆแล้วทำอะไรที่อยากทำทั้งวันหนะ”
มันไม่ผิดแน่นอนถ้าเราจะพักบ้าง มันไม่ผิดอยู่แล้วที่เราจะทำกิจกรรมที่ไม่มีคุณค่ากับงานแต่มีคุณค่ากับตัวเองเพื่อความผ่อนคลายและเปิดสมองให้โล่ง เพื่อหยุดคิดเรื่องงานสักนิด
ถึงมันจะเป็นความรู้สึกแปลกๆที่ไม่ได้ทำงานเลย แต่ก็เจอปนด้วยความรู้สึกดีเล็กน้อยที่เราปล่อยวางได้บ้าง แม้จะนานๆครั้งก็ตาม
ป.ล. เหตุการณ์แบบนี้มักเกิดกับหัวหน้าทีมและเจ้าของธุรกิจที่มีเรื่องต้องจัดการกองเป็นภูเขาเลากา