เราเคยพูดกับใครหลายคนอยู่บ่อยๆว่า … มันอยู่ที่โอกาส
เราเองอยู่ห่างไกลจากคำว่าเก่งที่สุดอยู่หลายขุม แต่ก็ทำในสิ่งที่หลายคนพยายามทำแต่ล้มเหลวได้ เพราะอะไร?
ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่เก่ง แต่เก่งมาก
ไม่ใช่พวกเขาไม่รู้ แต่รู้กว้างและลึก
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ตั้งใจ แต่พวกเขาก็พยายามอย่างเต็มที่
สุดท้ายแล้วจุดเริ่มต้นที่แตกต่างก็คือโอกาส บางคนมีโอกาสดีกว่าบางคน บางคนเตรียมตัวให้พร้อมแล้วโอกาสก็ลอยมาอยู่ตรงหน้าพอดี บางคนลงแรงอย่างมากแต่โอกาสก็ไม่เกิดขึ้น
ใช่ การเตรียมตัวให้พร้อมนั่นก็สำคัญ การสร้างพื้นฐานที่แข็งแกร่งเพื่อการต่อยอด การฝึกฝนและสะสมความรู้และประสบการณ์อย่างต่อเนื่อง แต่อีกมุมที่สำคัญไม่แพ้กันคือการเลือกปฏิบัติตัวกับผู้อื่น
เราไม่มีทางรู้หรอกว่าคนที่เราเพิ่งเจอที่งานสัมมนาเมื่อวานจะช่วยเหลืออะไรเราได้ในอนาคต
เราไม่มีทางแน่ใจ 100% หรอกว่าว่าน้องที่เราโทรคุยเพื่อสัมภาษณ์งานเมื่อเช้าจะกลายเป็นเพชรเม็ดงามในอนาคตได้
เราไม่มีทางคาดเดาได้อย่างแม่นยำหรอกว่าเพื่อนคนที่เราเพิ่งช่วยเหลือเรื่องงานไปเมื่อเดือนที่แล้วจะกลายมาเป็นคู่หูทางธุรกิจของเราในวันข้างหน้า
การดูแลเอาใจใส่และเริ่มต้นด้วยการทำดีกับคนอื่นก่อนนั้นเป็นเรื่องสำคัญเพราะเราไม่รู้หรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอีกสามเดือนหรือสามปี แต่มีคนฉลาดเคยพูดไว้ว่า
คนส่วนใหญ่จำไม่ได้หรอกว่าเราทำอะไรหรือพูดอะไร พวกเขาจำได้แค่ว่าเราทำให้พวกเขารู้สึกอย่างไร
นี่แหละสำคัญ โอกาสเกิดขึ้นเพราะคนอื่นหยิบยื่นมันมาให้เรา คนอื่น … คนที่วันนี้เราอาจจะยังไม่เห็นว่าเรามีอนาคตร่วมกันได้