การตัดสินใจที่ดีที่สุดไม่จำเป็นต้องอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่สมบูรณ์ที่สุด
การรวบรวมข้อมูลที่สมบูรณ์ที่สุดนั้นเป็นเรื่องที่ยากเกินไป ดังนั้นทุกๆการตัดสินใจจึงต้องมีความเสี่ยงและการคาดคะเนเจือปนด้วยเสมอ
ความน่าสนใจมันอยู่ตรงที่ว่า … เมื่อเรามีข้อมูลไม่มากเพียงพอ เราจะเลือกตัดสินใจอย่างไร
- ตัดสินใจเดินต่อ
- ตัดสินใจหยุด
- ตัดสินใจว่าจะไม่ตัดสินใจ
ข้อสามนั้นสำคัญ เพราะเมื่อเรารู้สึกถึงความไม่ชัดเจน เมื่อเรามองไม่เห็นอนาคตที่ชัดเจน เราอาจจะเลือกที่จะบอกตัวเองว่า
“ไม่เป็นไร รอดูต่อไปสักพักก่อน”
ครั้งแรกเราตัดสินใจที่จะไม่ตัดสินใจ
ผ่านไปสามเดือน … “ไม่เป็นไร มันยังไม่ชัดเจน รอดูไปก่อน”
ผ่านไปหนึ่งปี … “ไม่เป็นไร เรายังหาข้อมูลได้ไม่มากพอ รอต่อไป”
การไม่ตัดสินใจคือการตัดสินใจที่แย่ที่สุดเพราะในทุกวินาทีที่ผ่านไปเราเสียโอกาสไปกับความไม่ชัดเจน
เพราะความไม่ชัดเจนของงานหนึ่ง (หรือทีมหนึ่ง หรือบริษัทหนึ่ง) ส่งผลให้เราต้องเสียสละแรงกาย กำลังสมอง และกำลังเงินมาให้กับมัน โดยอีกทางเลือกที่มีความชัดเจนมากกว่าต้องถูกผลกระทบไปด้วยอย่างเสี่ยงไม่ได้
มันไม่ยุติธรรม และมันไม่ใช่วัฒนธรรมการทำงานที่ดี
การตัดสินใจที่เด็ดขาดเป็นเรื่องจำเป็นในการสร้างบริษัทที่แข็งแกร่ง การปล่อยให้ความไม่ชัดเจนมาเป็นตัวถ่วงความเจริญแบบนี้มีแต่จะสร้างความเสียหาย
ถ้าหนึ่งปียังไม่ชัดเจน … จริงๆมันชัดเจนมากแล้วว่าเรื่องนี้ไม่มีอนาคต
ทางเลือกที่ดีที่สุดคือหยุด … ง่ายๆแค่นั้นเลย