นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานคอยนับเวลาถอยหลังที่จะเก็บกระเป๋ากลับบ้าน … เสาร์อาทิตย์ผ่านไปเร็วน่าดู ไม่อยากให้ถึงเช้าวันจันทร์เลยจริงๆ — แปลว่า เราชอบใช้ชีวิตมากกว่าการทำงาน?
สามทุ่มยังไม่ลุกจากที่นั่ง รอให้มีคนมาปิดไฟไล่ถึงจะยอมกลับบ้าน … เสาร์อาทิตย์ไม่ไปไหน หอบหิ้วเอางานมานั่งทำต่อจนดึกดื่น — แปลว่า เราชอบการทำงานมากกว่าใช้ชีวิต?
จะสรุปแบบนั้นก็พอได้ … แต่หลายครั้งเราเลือกทำอีกอย่างเพราะมันแย่น้อยกว่า มันเจ็บน้อยกว่า ไม่ใช่ว่าเรารักงานแต่เพราะอีกด้านของชีวิตมันเลวร้ายกว่า เราทำงานหนักเพราะอยากลืมชีวิต เราใช้ชีวิตเต็มที่เพราะไม่อยากนึกถึงเรื่องงาน
คำถามคืออะไรแย่กว่า? งานหรือชีวิต
คนอีกกลุ่มหนึ่งเต็มที่กับการทำงานแต่วันศุกร์คือวันที่พวกเขาตั้งตารอ เสาร์อาทิตย์คือเวลาส่วนตัวที่ผ่อนคลายและเช้าวันจันทร์เป็นสิ่งที่พวกเขาโหยหา
เคล็ดลับง่ายๆในการสร้างแรงจูงใจให้ตัวเองได้ทั้งสองด้าน — งานและชีวิต คือการมีเป้าหมายระยะสั้นให้ตัวเอง
- วันหยุดนี้เรามีโครงการทำอะไรบ้าง? ช๊อปปิ้ง ไปเที่ยว เล่นกีฬา ดูหนัง ดูคอนเสิร์ต อ่านนิยาย หรือเดินตลาดนัด
- วันทำงานอีกห้าวันข้างหน้าเราอยากทำอะไรบ้าง? ปิดดีลใหญ่ ออกแบบระบบให้เสร็จ ลองผิดลองถูกกับเวิร์คโฟล ไปเยี่ยมเยียนลูกค้า เอาเดโม่ไปเปิดตัว ประชุมเรื่องงานใหม่ หรือไปออกบูธกับพาร์ทเนอร์
บางคนเอนจอยกับทั้งสองด้านเพราะนอกจากจะอยากให้ถึงวันเสาร์เร็วๆแล้ว พวกเขาก็อยากกลับไปทำงานเจอหน้าเพื่อนร่วมทีมเร็วๆเช่นกัน
นอกจากว่าเราไม่สามารถตั้งเป้าหมายระยะสั้นได้ไม่ว่ากับด้านใดด้านหนึ่ง … นั่นแปลว่าเรากำลังเริ่มยืนขาเดียว ก็อยู่ที่เวลาว่าจะช้าหรือเร็วเท่านั้นก่อนที่เราจะหมดแรงและล้มลง ☹️