บางครั้งได้เห็นความไม่สะดวก ความไม่มีประสิทธิภาพ รวมถึงความผิดพลาดบางอย่างของมนุษย์แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า … ทำไมพวกเค้าไม่คิดจะปรับปรุงบ้าง? ทำไมผู้บริหารหรือคนที่มีอำนาจไม่ลงมือแก้ไขปัญหาที่มันคาราคาซังมานานแบบนี้ซักที?
- การนัดวันพบแพทย์แบบที่ยังใช้กระดาษและปากกาจดลงบนสมุดเล่มใหญ่
- การจองแพกเกจทัวร์ที่ยังต้องพึ่งพาโทรศัพท์ อีเมล และการโอนเงินผ่านเอทีเอ็ม
- การส่งต่องานบริการหลังการขายด้วยการใช้กระดาษโน๊ตและโพสอิท
- การจัดคิวด้วยการเสียบบัตร เลือกคิวด้วยความรู้สึก และแทรกคิวตามใจชอบ
- การจ่ายงานด้วยโทรศัพท์ ไลน์ หรือแชทระบบอื่น
มองกี่ครั้งคิดกี่รอบก็ได้ข้อสรุปเดิมว่า “เรื่องพวกนี้คอมพิวเตอร์และซอฟต์แวร์ช่วยได้แน่นอน” … ซีอาร์เอ็ม (CRM) อีอาร์พี (ERP) ซีเอ็มเอส (CMS) จะของฟรีหรือจะของถูกมันก็ยังดีกว่าแมนน่วลไม่ใช่หรอ?
จนเริ่มมีประสบการณ์มากขึ้น จนได้มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนที่คลุกคลีอยู่กับปัญหาพวกนี้มากขึ้น … สมมติฐานข้างบนนั้นอาจจะเป็นจริงนะ ติดอยู่นิดเดียวตรงที่คนส่วนใหญ่ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือหนะสิ
คนส่วนใหญ่ยอมที่จะอยู่กับปัญหาที่แก้ไม่ได้ดีกว่าจะเลือกโซลูชั่นที่ตัวเองไม่ชอบ
คนทำงานที่ไม่ต้องการการเปลี่ยนแปลง คนที่ไม่ชอบคอมพิวเตอร์ คนที่ไม่ชอบเทคโนโลยี คนที่คุ้นเคยและมีความสุขดีกับระบบแมนน่วลที่ใช้มาเป็นสิบปี
นั่นคือคำตอบที่ชัดเจนเลยว่าทำไมทุกอย่างจึงเหมือนเดิมมานาน ไม่ใช่ผู้บริหารไม่อยากเปลี่ยนแต่เพราะคนทำงานไม่ต้องการความช่วยเหลือ และนั่นอาจจะเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทีมพัฒนาซอฟต์แวร์ก็ได้ … การสร้างซอฟต์แวร์ให้คนที่เกลียดซอฟต์แวร์