ในฐานะที่เราต้องทำงานร่วมกับผู้อื่น
ในฐานะที่เราต้องพิสูจน์ว่าสิ่งที่เราพูดออกไปนั้นเป็นจริงได้
หลายครั้ง … เราจำเป็นต้อง “ยอม” ทำไปก่อน “ยอม” ถูกใช้งาน “ยอม” เสี่ยง “ยอม” เจ็บตัว และ “ยอม” ลงทุน ด้วยความหวังว่าจะได้อะไรตอบแทนกลับมาบ้าง
การ “ยอม” ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้ หรือเรารู้ไม่เท่าทัน แต่การ “ยอม” ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีขอบเขต
- ขอตรงนี้อีกหน่อยนะคะ
- อยากให้ทดสอบตรงนี้เพิ่มเติม
- อยากให้ช่วยเขียนเอกสารตรงนี้ให้หน่อย
- ช่วยคุยกับทีมนั้นเพื่อเคลียร์ปัญหานี้อีกนิดนึงนะ
ไม่ใช่ว่าไม่มีน้ำใจ แต่พอก็คือพอ ไม่ว่าเส้นแบ่งตรงนั้นจะใกล้หรือไกล หนาหรือบาง เราต้องกำหนดมันขึ้นมาให้ได้ และที่สำคัญคือเราต้องรักษามันไว้ให้ได้
“ไม่” คือคำตอบที่เราต้องการ ต้องสื่อสารออกไป ต้องกล้าที่จะพูด โดยไม่ต้องห่วงว่าผลลัพธ์ที่ตามมาจะเป็นอย่างไร
“ไม่” เพราะที่ผ่านมานั้นมากเกินไปแล้ว
“ไม่” เพราะเราได้พิสูจน์ทุกอย่างที่เราเคยพูดไว้หมดแล้ว
“ไม่” เพราะเราคือคนผู้มีอิสระที่ไม่ได้อยู่ภายใต้อำนาจผู้ใด
“ไม่” ไม่ใช่เพราะทำไม่ได้ แต่เพราะไม่ใช่เรื่องที่เราต้องทำอีกต่อไปแล้ว