โอกาสในการพัฒนาและเปลี่ยนแปลงเกิดจากการมองความจริงและข้อมูลที่อยู่ตรงหน้าด้วยมุมที่หักเหออกไป
การเขียนโค๊ดกำลังเดินหน้าไป ฟีเจอร์ที่ทำออกมาเริ่มใช้งานได้ ฟีเจอร์ที่รออยู่มีอีกมากมาย — แต่เรากลับนึกถึงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของโครงสร้างสถาปัตยกรรม
เห็นอยู่ว่าผลลัพธ์จากการรันโค๊ดส่วนนี้ออกมาถูกต้องสมบูรณ์แบบ เห็นอยู่ว่ามันทำงานได้ตามที่ทุกคนต้องการ — แต่เรากลับเห็นว่าโค๊ดมันคลีนและสั้นได้กว่านี้
เพื่อนส่งงานมาให้เทส เพื่อนอธิบายการทำงานของโค๊ดในระดับล่าง เพื่อนเล่าให้ฟังถึงยูสเคสคร่าวๆ — แต่เรากลับนึกถึงความสำคัญของการมีออโตเมทเทส
พาร์ทเนอร์โทรมาแจ้งเรื่องบั๊กที่เจอจากการใช้งาน เข้าไปอ่านข้อมูลเพิ่มเติมในอีเมล์ เริ่มสืบค้นหาที่มาของปัญหา หาแนวทางแก้ไข แก้โค๊ด รีเทส ทุกอย่างเป็นไปตามวงจรของมัน — แต่เรากลับนึกถึงระบบที่จะช่วยในการลงบันทึกและจัดเก็บบั๊กอย่างเป็นระเบียบ
ทุกคนแลกเปลี่ยนความเห็นเรื่องการออกแบบและพัฒนาระบบผ่านทางสแลค ยาวเหยียด ตอบโต้ไปมา หาข้อสรุปได้ลงตัว — แต่เรากลับนึกถึงการเขียนเอกสารอย่างเป็นทางการเก็บเอาไว้ใช้อ้างอิง
บางอย่างที่ทำงานได้ดีอยู่ไม่ได้แปลว่ามันดีที่สุด การมองหาจุดที่ขาดหายไปเป็นทักษะที่สำคัญอย่างยิ่งในการทำงานสมัยใหม่ จุดที่ไม่มีอยู่ จุดที่คนส่วนใหญ่มองข้าม จุดที่ซ่อนอยู่ในข้อมูลและปริมาณงานมหาศาลที่เราต้องรับรู้และจัดการ
ถ้าอยากพัฒนา … ต้องมองหาอะไรที่ขาดไป