สิ่งที่ฆ่าความคิดสร้างสรรค์ ความกระตือรือร้น ความใส่ใจทุ่มเท … คือความเชื่องช้า
ยิ่งใช้เวลานาน โมเมนตัมก็จะหมดไปและหมดไป ความตื่นเต้นก็จะไม่เหลือ และจุดนั้นอะไรๆก็จะยิ่งช้าลงอีก
ความรู้สึกถึงความเร่งด่วน (Sense of Urgency) จึงสำคัญมากกับบริษัทเกิดใหม่ เพราะเวลาคือทอง เวลาคือปัจจัยแห่งความอยู่รอด ยิ่งช้ายิ่งเสี่ยง
ทุกอย่างในการทำงานที่ใช้เวลา ไม่มีอะไรจะเทียบเท่าเวลาในการสร้างโปรดักท์แล้ว เพราะงานซอฟต์แวร์มันซับซ้อน หลายส่วน หลากขั้นตอน ทุกๆวันที่หมดไปโดยไม่เห็นผลลัพธ์แบบเป็นชิ้นเป็นอันคือความเจ็บปวดของเรา หนึ่งวีค สองวีค สองเดือน ก้าวหน้ามั้ย? ใช่ เสร็จพร้อมออกตลาดมั้ย? ไม่
นี่แหละกิจกรรมฆ่าเวลาที่โหดร้ายที่สุด เวลาหายไปกับการสร้างโปรดักท์คือเวลาที่หายไปของคนทั้งบริษัท เพราะไม่มีโปรดักท์ก็ไม่มีธุรกิจและงานอื่นๆจะไร้ความหมายไปเลย
เราเดินหน้าขายของ — แต่ก็ได้แค่คุยในแนวคิด ไม่มีโปรดักท์ที่พร้อมใช้
เราลุยทำการตลาด — แต่ก็ได้แค่โฆษณาข้างๆคูๆไปก่อน
เราเร่งสร้างเครือข่ายพาร์ทเนอร์ — แต่ก็ไม่มีอะไรเป็นรูปธรรมเพราะทุกคนต้องทนรอโปรดักท์ของเรา
เมื่อโปรดักท์ไม่เสร็จ … กิจกรรมอื่นๆคือกิจกรรมฆ่าเวลาเท่านั้น
ในภาษาของโปรเจกต์ เมเนจเม้นต์เราเรียกสิ่งนี้ว่าคลิทิคัล พาร์ธ (Critical Path) ซึ่งในธุรกิจ … โปรดักท์คือคลิทิคัล พาร์ธที่สำคัญที่สุดเสมอ
ไม่มีโปรดักท์ไม่มีรายได้
ไม่มีโปรดักท์ไม่มีโอกาสเรียนรู้ความต้องการที่แท้จริงของลูกค้า
ไม่มีโปรดักท์ไม่มีธุรกิจ
ความเชื่องช้าในกิจกรรมนี้จึงส่งผลเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อทุกส่วน … มันจึงเป็นเรื่องซีเรียสมากของโลกสตาร์ทอัพที่ต้องสร้างโปรดักท์ให้เร็ว
และถ้าวันนี้เราช้า … นี่คือปัญหาใหญ่ที่สุดที่เราต้องแก้ไขโดยเร็วที่สุดเลย