ทุกวันนี้การตัดสินใจของเราและทีมงานอยู่บนแพล็ตฟอร์มไหนมากกว่ากัน?
- ตัวต่อตัวที่โต๊ะทำงาน
- หลายตัวต่อหลายตัวในห้องประชุม
- โทรศัพท์รวมสาย
- โทรศัพท์สายเดี่ยว
- สแลค
- ไลน์
ในยุคนี้มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่หลายคนจะเลือกทำและไม่ทำอะไรผ่านทางเครื่องมืออินเตอร์เน็ตมากกว่าในห้องประชุม มากขึ้นทุกวันๆการสื่อสารสองทางในทันทีอย่างการประชุมในห้องประชุมและการยกหูโทรศัพท์เพื่อโทรหากันจึงมีความสำคัญน้อยลงๆ
ไม่เชิงว่ามีความสำคัญน้อยลง แค่ว่ามันมีทางเลือกอื่นๆที่มีประสิทธิภาพมากกว่าอีกหลายทางเลือกเข้ามาทดแทนมากกว่า
คำถามคือ … “เรามาทำงานที่ออฟฟิศเพื่ออะไร?”
สมัยก่อนคำตอบก็กำปั้นทุบดินว่า “ก็มาทำงานไง อยู่บ้านทำงานไม่ได้” แต่สมัยนี้คำตอบแบบนี้เริ่มมีน้ำหนักน้อยลงทุกวัน “มีงานอะไรบ้างที่ทำจากบ้านไม่ได้?”
คำตอบจึงเป็นว่า “เพราะมีเรื่องต้องคุยกัน มีเรื่องต้องตัดสินใจร่วมกัน” โอเคเริ่มฟังขึ้นมานิดนึงแต่ก็อีกนั่นแหละ … ถ้าลองสังเกตดีๆเราตัดสินใจผ่านสแลคหรือไลน์กันแทบจะตลอดเวลาอยู่แล้ว
มันจะเหลือสาเหตุอะไรที่เราต้องมาทำงานร่วมกันพร้อมกันที่ออฟฟิศอีกหละ? ในเมื่อการตัดสินใจก็ถูกจัดการแบบดิจิตอลไปแล้ว
- มาเพราะคิดถึงกัน
- มาเพราะมีเรื่องสำคัญจริงๆต้องชี้แจง
- มาเพราะมีเรื่องสำคัญต้องจริงๆต้องตัดสินใจ
- มาเพราะกำลังจะมีอีเว้นท์ใหญ่โต
- มาเพราะร่วมเฉลิมฉลองในบางโอกาส
ความจำเป็นในการมาออฟฟิศลดลงเรื่อยๆ เราเองก็ควรต้องปรับตัวไปตามความเหมาะสม “วันนี้เข้าออฟฟิศมั้ยคะ?”
ถ้าเราเลือกได้ … “มีอะไรต้องคุยมั้ย? ถ้าไม่มีก็ทำงานอยู่บ้านได้”
เพราะถ้าต้องการการตัดสินใจที่ไม่เร่งด่วนก็สแลค
ถ้าด่วนขึ้นมาหน่อยก็ยกหูโทรศัพท์
ถ้าด่วนมาก (ซึ่งนานๆๆๆจะมีสักที) ก็เจอกันที่ออฟฟิศวันรุ่งขึ้น
ช่องทางการสื่อสารนั้นเปิดกว้างแบบสุดๆในยุคนี้ เราควรมองประสิทธิภาพการทำงานและเวลาและค่าใช้จ่ายที่เสียไปในการเดินทางออกจากบ้านและกลับเข้าบ้านเป็นหลักในการออกแบบนโยบายการทำงาน
มันไม่ควรเป็นเรื่องความไม่ไว้ใจว่าตอนนี้พนักงานคนนี้ทำงานหรืออู้งาน และทุกคนต้องอยู่ในสายตาของฉันตลอดเวลา