เพราะมนุษย์เรามีความสามารถในการเป็นเจ้าของวัตถุต่างๆได้หลายอย่างในเวลาเดียวกัน
คนชอบอ่านหนังสือร้อยทั้งร้อยมีหนังสือมากกว่าหนึ่งเล่ม อาจจะเป็นแฟนพันธุ์แท้นักเขียนบางคนแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าหนังสือของนักเขียนรายอื่นก็อ่านสนุกไม่แพ้กัน หลักฐานที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดคือเมื่อเราขอคำแนะนำถึงหนังสือดีๆสักเล่มจากคนนี้
“อ๋อ อยากได้แนวนี้หรอ งั้นต้องอ่านเล่มนี้นะ แล้วก็เล่มนี้กับเล่มนี้ เออๆ เล่มนี้ก็เขียนดีมากเหมือนกัน” — คำตอบไม่เคยเริ่มต้นและจบลงด้วยหนังสือเล่มเดียวจากนักเขียนรายเดียวแต่ต้องมาเป็นซีรี่ย์
ยิ่งนักเขียนผลิตผลงานดีมีคุณภาพออกมามากเท่าไรก็ยิ่งดีต่ออุตสาหกรรมหนังสือมากเท่านั้น เพราะมนุษย์หนึ่งคนสามารถเป็นเจ้าของหนังสือได้ไม่จำกัด … นักเขียนเหล่านี้จึงไม่ได้แข่งขันกันเองแต่แข่งขันกับคำว่า “ทำอย่างไรให้การอ่านหนังสือเป็นวัฒนธรรมของโลกใบนี้ต่อไป”
เราสามารถประยุกต์ตรรกะแบบเดียวกันนี้กับอุตสาหกรรมอื่นได้อีกมาก คนชอบฟังเพลงมีซีดีเป็นสิบเป็นร้อยแผ่น มีไฟล์ในเครื่องอีกเป็นพันเป็นหมื่น จะเลดี้ กาก้าหรือรีฮานน่า จะเทเลอร์ สวิฟต์หรือเซเลน่า โกเมซ การแข่งขันที่ดูว่าดุเดือดแต่จริงๆแล้วสิ่งที่น่าสนใจกว่าคือ “ทำอย่างไรให้เพลงป๊อบเป็นกระแสที่ได้รับความนิยมจากแฟนเพลงส่วนใหญ่ของโลกนี้ต่อไป”
เสื้อผ้า, รถยนต์, อสังหาริมทรัพย์, โทรศัพท์มือถือ หรือแม้แต่ซอฟต์แวร์ คนชอบแชททุกคนมีแอพไว้แชทมากกว่าหนึ่งแอพ (หรือไม่จริง?) เมสเซนเจอร์ ไลน์ ว้อทส์แอพ วีแชท ไวเบอร์ สไกป์ และสแลค … มีเยอะไว้ก็ไม่เสียหาย การแข่งขันที่ดูว่าดุเดือดแต่จริงๆแล้วสิ่งที่น่าสนใจกว่าคือ “ทำอย่างไรให้วัฒนธรรมและพฤติกรรมการพิมพ์อยู่กับโลกนี้ต่อไปอีกยาวนาน”
ทุกอุตสาหกรรมมีการแข่งขันภายในของผู้เล่นกันเองแต่ทุกอุตสาหกรรมก็มีการแข่งขันภายนอกกับการหมุนเวียนเปลี่ยนไปของโลกด้วย การแข่งขันที่ไม่สามารถพึ่งพาแค่ผู้เล่นคนใดคนหนึ่งแต่มันต้องการการร่วมมือกันของผู้เล่นทุกคน ทุกอย่างต้องเริ่มต้นด้วยการสร้างผลงานที่ดีการรักษาระดับหรือเพิ่มคุณภาพของสินค้าในอุตสาหกรรมนั้นให้ได้อย่างต่อเนื่อง
มันกลายเป็นหน้าที่รับผิดชอบที่มากกว่าแค่ตัวเองแค่บริษัทของตัวเองแต่การกระทำทุกอย่างของเราส่งผลโดยตรงต่อความเป็นไปของอุตสาหกรรมที่เราอยู่ เราต้องเตือนตัวเองและพยายามทำงานให้ดีกว่าเมื่อวานเพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเอง ไม่ว่าอย่างไรก็ตามโลกนี้ต้องมีหนังสือ เสียงเพลง และซอฟต์แวร์ต่อไป