ไม่ใช่ว่าได้กินก่อนใคร กินดีกว่าใคร นั่งรถคันใหญ่ ได้รับชื่อเสียงหรือมีคนยกย่อง
นั่นคือความเข้าใจผิด
อภิสิทธิ์ที่แท้จริงของผู้นำที่แท้จริงคือ การได้รับเกียรติให้ชี้นำทาง การได้รับความไว้วางใจให้สั่งสอนและบ่มเพาะ การได้โอกาสมองเห็น ติดตาม และชื่นชมที่คนในทีมเติบโตขึ้นเป็นบุคคลคุณภาพ
อภิสิทธิ์ของผู้นำไม่ใช่การรับแต่เป็นการให้ หน้าที่ของผู้นำคือการมอบตัวตนและจิตวิญญาณให้กับผู้ตาม
เพราะถ้าไม่มีผู้ตามก็ไม่มีผู้นำ … ผู้นำจึงต้องการผู้ตามมากกว่าผู้ตามต้องการผู้นำ
อภิสิทธิ์ภายนอก ลาภ ยศ สรรเสริญ เป็นผลพลอยได้ที่อาจจะเกิดขึ้นจากการเป็นผู้นำที่ดี … ใครที่คิดว่าเมื่อไรก็ตามที่ฉันได้สิ่งเหล่านั้นแล้ว ฉันคือผู้นำ … ไม่ใช่เลย เราเป็นแค่ผู้มีอำนาจแค่นั้นเอง
จนกว่าเราจะเข้าใจว่าอภิสิทธิ์ที่แท้จริงคือการได้รับเกียรติและโอกาสที่จะชี้นำและสร้างคนคนนึงขึ้นมาให้เติบโตอย่างสมบูรณ์ เรายังไม่ใช่ผู้นำ 🦁
เมื่อเราเข้าใจความจริงข้อนี้แล้ว เราจะมองคำว่าผู้นำเปลี่ยนไปแบบหน้ามือเป็นหลังมือ และเราจะเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าคำนี้ยิ่งใหญ่แค่ไหน