หลายครั้งมันไม่ใช่การรับรู้แต่เป็นการลงมือทำ
และการเรียนเพื่อให้รู้ไม่ได้การันตีกว่าจะทำได้ … ท้ายที่สุดแล้วมันเป็นเรื่องของการวัดใจ
เด็กคนหนึ่งได้โอกาสเข้ารับคำปรึกษาจากผู้มีประสบการณ์ เด็กคนนี้รับฟัง รับทราบ และได้คำแนะนำดีๆไปเป็นตั้ง แต่เพราะเขาทำไม่เป็น … ทุกอย่างจึงเหมือนเดิม
การรับฟังเป็นประโยชน์ แต่อาจจะไม่ใช่สิ่งเดียวที่เขาต้องการตอนนี้
โค้ชคือผู้แนะนำ สั่งสอน วางแผน โค้ชอยู่นอกสนาม
กัปตันคือผู้นำ ผู้ทำเป็น ผู้ทำตัวเป็นพี่เลี้ยง … ในสนาม
เขาต้องการกัปตันมากกว่าโค้ช
เราในฐานะผู้นำ การให้แค่คำแนะนำหรือออกคำสั่งนั้นไม่เวิร์คกับคนที่ยังไม่พร้อมและมีทักษะไม่เพียงพอ การทำให้ดู การช่วยทำ การทำคู่กันไป การแบ่งความรับผิดชอบคนละส่วนจึงจำเป็นต่อการบรรลุเป้าหมาย
บางทีเราได้แต่พูดและเขาได้แต่ฟัง อะไรๆก็ค้างเติ่ง ไม่ก้าวหน้าไปไหน
เปลี่ยนสถานะมาเป็นกัปตันดูบ้าง อะไรหลายอย่างจะเริ่มเดินหน้าไปได้