ในหนึ่งวันเราใช้รูปประโยคที่เป็นปัจจุบันกำลังทำอยู่บ่อยแค่ไหน? เราพูดด้วยความเป็นเพรเซิน์ท คอนทินิวอัส (Present Continuous) บ่อยแค่ไหน?
- ผมกำลังทำงานแก้ฟีเจอร์นี้อยู่
- ผมกำลังเริ่มต้นทำโปรดักท์ใหม่อยู่
- ผมกำลังคุยกับนักลงทุนกลุ่มนี้อยู่
- ผมกำลังคิดวางแผนที่จะเข้าไปศึกษาตลาดใหม่อยู่
- ผมกำลังเขียนโครงการขอทุนสนับสนุนจากภาครัฐเรื่องนั้นอยู่
- ผมกำลังออกแบบเวปไซต์ใหม่ของบริษัทอยู่
รูปประโยคแบบนี้พูดแล้วมันรู้สึกดี รู้สึกว่าเรามีอะไรให้ทำเยอะ ช่างกระตือรือร้นและดูแล้วมีคุณค่า
มนุษย์ถูกดึงดูดได้ง่ายด้วยการเริ่มต้นอะไรใหม่ เราถูกจูงใจได้ง่ายด้วยความรู้สึกสดใหม่ของการได้มีส่วนร่วมกับอะไรใหม่ๆ มันจึงเป็นที่มาของความรู้สึกดีและภูมิใจในตัวเองที่ได้ใช้รูปประโยคแบบปัจจุบันกาลและรวมไปถึงรูปประโยคอนาคต (Present Future) เช่น ผมจะ … หนูกำลังจะ …
ในมุมกลับกัน … เราอาจจะรู้สึกผิดหวังและอายที่จะใช้รูปประโยคแบบอดีต (Past Simple) แบบนี้
- ผมไม่ทำงานนี้ต่อแล้วครับ
- ผมลาออกจากบริษัทนี้แล้วครับ
- ผมยกเลิกโปรเจกต์นี้แล้วหละครับ
- ผมจบความสัมพันธ์กับลูกค้ารายนี้แล้วครับ
- ผมตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เรียนคอร์สนี้ต่อครับ
- ผมปิดเวปนี้ไปแล้วอะครับ
มันเหมือนเราล้มเหลว มันเหมือนเราไม่เอาไหน มันให้ความรู้สึกว่าเราไม่สู้ … แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ มันคือความกล้าที่เราจะหยุด มันคือความกล้าที่เราตัดใจ มันคือความกล้าที่เราจะพูดมันออกมา เพราะความยากไม่ใช่การเริ่มแต่เป็นการจบ
ไม่มีอะไรต้องเสียใจกับการตัดสินใจหยุดทำอะไรสักอย่าง และไม่มีอะไรน่าอายกับการเลือกใช้ประโยคที่เป็นรูปอดีต 🥳
บางครั้งเราก็ต้องเลือกที่จะหยุดเพื่อสร้างช่องว่างและโอกาสให้เราได้เริ่มอะไรใหม่ๆอย่างมั่นคง … ลองสังเกตตัวเองดูว่าสัดส่วนระหว่างรูปประโยคแบบปัจจุบันกับอดีตนั้นเป็นอย่างไร … สมดุลกันมั้ย 😌