ถ้าวันหนึ่งเราหยุดเรียนรู้ เราหยุดการพัฒนา … เราจะกลายเป็นอะไร?
คำตอบส่วนตัว — เราก็เป็นคนเดิม ชื่อเดิม นิสัยเดิม งานเดิม ไลฟ์สไตล์แบบเดิมๆ
คำตอบส่วนรวม — เราจะกลายเป็นคนที่ใช้ไม่ได้ในสายตาคนอื่น โดยเฉพาะคนในที่ทำงาน โดยเฉพาะเจ้านาย
ความเป็นจริงก็คือเราไม่เคยหยุดการเรียนรู้และการพัฒนาหรอก งานที่ทำทุกวัน ชีวิตที่ดำเนินไปล้วนแต่มีส่วนช่วยเพิ่มความรู้และประสบการณ์ให้เราอยู่ตลอดเวลา … ประเด็นก็คือสิ่งต่างๆเหล่านั้นไม่เป็นที่ต้องการของเจ้านาย ไม่เป็นไปตามเทรนด์ของอุตสาหกรรมที่เราทำมาหากินอยู่ ไม่เป็นไปตามมาตรฐานที่ใครบางคนกำหนดขึ้นมา
- นี่คือเทคนิคล่าสุดของการเขียนโมบายแอป
- หลักการวางแผนโปรเจกต์สมัยใหม่ต้องแบบนี้
- เธอมีความรู้เรื่องกราฟดาต้าเบสมาก่อนมั้ย?
- เทสทูลตัวใหม่เพิ่งออกมาเมื่อเดือนที่แล้ว ลองรึยัง?
- เทรนด์การออกแบบเวปไซต์ไปถึงตรงนี้แล้ว วิ่งตามทันรึเปล่า?
ใครรู้เรื่องเหล่านี้คือคนที่รักการเรียนรู้มุ่งมั่นในการพัฒนาตัวเอง … น่าชื่นชม แต่มันไม่ใช่ตัวเรา
- ระบบภายในทั้งหมดของบริษัทเรารู้ดีที่สุด
- เครื่องไม้เครื่องมือที่ใช้ภายในบริษัทเราเป็นคนสร้างและดูแลมันกับมือ
- ลูกค้า พาร์ทเนอร์ และเพื่อนร่วมงานทุกคน เราจำชื่อได้หมด เราพัฒนาความสัมพันธ์อันดีกับพวกเขาให้แน่นแฟ้นขึ้นทุกวัน
มันคือการวัดกันระหว่างแมส (Mass) กับนิช (Niche)
ทุกวันนี้ใครหลายคนกำลังถูกกดดันจากปัจจัยภายนอก (อุตสาหกรรม บริษัท เจ้านาย เพื่อนร่วมงาน) ให้พัฒนาตัวเองให้เป็นพนักงานแบบแมสเพราะในมุมมองของเจ้านายบางคนพนักงานแบบแมสคือพนักงานที่เก่งกว่าดีกว่าและมีคุณค่าต่อบริษัทมากกว่า
ไม่จริงเสมอไป
- หาคนที่เก่งเรื่องเขียนโมบายแอป … ไม่ยาก แต่หาคนที่เขียนโมบายแอปได้และรู้โค๊ดเบสของทีม … ยาก
- อยากได้คนที่บริหารโครงการเก่งๆ … เยอะแยะ แต่ถ้าอยากได้คนที่เข้าใจหลักการการบริหารและรู้ธุรกิจของเราด้วย … มีน้อย
- อยากได้ดีไซเนอร์หัวศิลป์ทันสมัย … มากมาย อยากได้ดีไซเนอร์มีประสบการณ์และรู้กระบวนการทำงานภายใน … อาจจะมีให้เลือกไม่มาก
เมื่อแมสช่วยเปิดหูเปิดตาและเมื่อนิชช่วยให้เรารู้จักตัวเอง เมื่อแมสเป็นปัจจัยภายนอกและเมื่อนิชคือปัจจัยภายใน และเมื่อเราให้ความสำคัญและโอกาสกับการพัฒนาทั้งสองด้าน … คุณค่าสูงสุดจะเกิดขึ้น