อีกครั้งกับคำว่าการควบคุม — คนที่รู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจหรือคนที่อยู่ในตำแหน่งสูงส่งอาจจะคิดว่าหน้าที่ของพวกเขาคือการควบคุม “เรื่องใหญ่” เช่น หารายได้เพิ่ม หาลูกค้ากลุ่มใหม่ ออกแบบกลยุทธ์สำหรับสินค้าตัวใหม่ วางแผนปรับเปลี่ยนโครงสร้างองค์กร ว่าจ้างพนักงานระดับสูง หรือแม้แต่หาคำตอบที่ว่า “โปรเจกต์นี้จะได้รีลิสตรงเวลามั้ย?”
ผมกลับรู้สึกว่าการควบคุมเรื่องใหญ่นั้นเป็นเรื่องยากและไม่ใช่จุดเริ่มต้นที่ถูกต้อง — การใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆต่างหากที่สำคัญ
เช่น ถ้าเราเพิ่งมารู้ว่า “โปรเจกต์นี้จะดีเลย์” แทนที่จะออกกฎเหล็กที่เข้มงวดขึ้นเพื่อบังคับให้ทีมทำงานให้เสร็จตามเดดไลน์ (ซึ่งนอกจากจะไม่ช่วยให้กำลังใจแล้วยังไม่ได้ผลอีกด้วย) เราควรเริ่มต้นเล็กๆด้วยการพิจารณาดูว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้งานนี้ล่าช้า
- เพราะลูกค้าไม่ให้ข้อมูลหรือคำตอบในบางเรื่อง
- เพราะมีประชุมไร้สาระมากเกินไปจนหมดเวลาทำงาน
- เพราะการสื่อสารภายในแย่
- เพราะการวางแผนที่ผิดพลาดตั้งแต่ต้น
เช่น ถ้าเราเริ่มรู้สึกกังวลกับผลงานของทีมพัฒนาทั้งในแง่ความเร็วและคุณภาพ แทนที่จะเปรียบเทียบพวกเขากับทีมอื่นในองค์กรอื่นที่เราได้ยินกิตติศัพท์มา (ซึ่งไม่ช่วยอะไรนอกจากทำให้ทีมงานรู้สึกเป็นพลเมืองชั้นสอง) เราควรเริ่มต้นเล็กๆด้วยการเข้าไปเรียนรู้การทำงานประจำวันของพวกเขาว่าอะไรคือจุดด้อย
- เพราะความเข้าใจในระบบมีน้อย
- เพราะโค๊ดเบสที่ยุ่งเหยิง
- เพราะไม่มีระบบบิ้วด์ซอฟต์แวร์ที่ดี
- เพราะคนไม่พอ
ถูกต้องที่คนที่มีอำนาจมีสิทธิที่จะตั้งเป้าให้สูงเอาไว้ แต่เราจะไปถึงเป้าหมายนั้นหรือไม่ขึ้นอยู่กับคนในองค์กรที่ทำงานวันต่อวัน … นั่นแปลว่าถ้าเราอยากช่วยพวกเขาเหล่านั้นให้ทำงานให้เสร็จตามเป้าหมายใหญ่จริงๆ
เริ่มต้นด้วยการใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ แล้วเรื่องใหญ่ๆมันจะตามมาเอง
ผู้มีอำนาจคือคนที่สนใจแต่เป้าหมายใหญ่ / ผู้นำคือคนที่ใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ — นี่คือความแตกต่างที่สังเกตได้ง่ายมาก 👸🏻