ที่ที่เราจะได้แสดงออกถึงความเป็นตัวเองได้เต็มที่คือที่ที่ไม่มีคนอื่นอยู่ ที่ที่เราเป็นคนเดียวที่ครอบครอง ที่ที่เราเป็นคนเดียวที่เป็นสิ่งมีชีวิตในนั้น
เมื่อไรก็ตามที่เราก้าวเท้าออกจากพื้นที่นั้นความเป็นตัวเองจะลดลงในทันที จะมากหรือน้อยก็แล้วแต่สถานการณ์
ทุกวันนี้ผมทำงานร่วมกับเพื่อนที่รู้จักกันมานาน มันเป็นพื้นที่ที่ผมรู้สึกสะดวกใจสบายใจที่สุดที่เคยเจอมา แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังไม่สามารถทำทุกอย่างได้ดั่งใจ ผมไม่สามารถคาดหวังที่จะใส่ความเป็นตัวเอง — ความเชื่อ ปรัชญา ความต้องการ ลงไปในพื้นที่ตรงนี้ได้อย่างเต็มที่อยู่ดี ผมต้องบาลานซ์ระหว่างตัวเองและสังคม
ทุกคนต้องบาลานซ์ บางคนโชคดีได้พบเจอพื้นที่ที่เหมาะกับตัวเอง บางคนโชคร้ายที่ตกหล่มพื้นที่ที่มีแต่เรื่องฝืนใจ
“คับที่อยู่ง่ายคับใจอยู่ยาก” เป็นเรื่องจริงอย่างแท้จริง คนที่เลือกเดินออกจากพื้นที่เดิมๆนั้นเป็นเพราะพวกเค้าหาความบาลานซ์ไม่เจอ … บาลานซ์ระหว่างความคาดหวังและความต้องการของตัวเองกับความคาดหวังและความต้องการของสังคม
และไม่มีใครต่อต้านกระแสสังคมได้ เมื่อเรารู้สึกหลุดจากพื้นที่แห่งความบาลานซ์ของตัวเองออกมาแล้ว ทางเลือกเดียวคือหาหรือสร้างสังคมใหม่เพื่อสร้างสัดส่วนของความบาลานซ์เสียใหม่
ไม่มีทางที่เราจะแก้ไขความต้องการของสังคมได้ … ดังนั้นการสร้างสังคมใหม่ครั้งนี้ต้องระมัดระวังอย่าให้พลาดเหมือนครั้งก่อน 🥲
อย่าให้พลาดและเสียบาลานซ์ของชีวิตไป