มีความจริงบางประการที่เราต้องทำใจยอมรับ
ไม่มีวันที่ปัญหาจะหมดไป — เพราะความต้องการของเราไม่เคยหมดลง เมื่อวานมีปัญหาสามข้อ วันนี้แก้ไปได้หนึ่งข้อ พรุ่งนี้เกิดปัญหาใหม่ขึ้นมาอีกสี่ข้อ
ฉันไม่ชอบใจตรงนั้น ฉันลำบากเดินทางไปที่นี่ หัวหน้าไม่เข้าใจฉัน และเพื่อนร่วมงานก็ไม่เคยช่วยเหลือ
ไม่มีปัญหาใดที่แก้ได้แบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาด — ทุกแนวทางแก้ปัญหาต้องตามมาด้วยคำว่า “แต่” ไม่มีโซลูชั่นไหนที่มีแต่ได้กับได้ มันต้องมีการเสียสละไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
“ฉันอ้วน ฉันมีปัญหา” — แก้ไม่ยากเลย แค่ควบคุมอาหาร ออกกำลังกายสม่ำเสมอ และต้องอาศัยความอดทน … การแก้ปัญหาความอ้วนจึงต้องแลกมาด้วยความเสียสละ ความมีวินัย และการหักห้ามใจของตัวเอง … ทำได้มั้ย? ถ้าทำไม่ได้นั่นก็กลายเป็นปัญหาที่ซ้อนปัญหาเดิมขึ้นมาอีก
“ฉันอ้วน ฉันไร้วินัย … ตอนนี้ฉันมีสองปัญหาแล้ว”
ในชีวิตจริงทุกคนเจอปัญหามากมายในแต่ละวัน ปัญหาเก่าเก็บ ปัญหาเกิดใหม่ ความวุ่นวายกายใจไม่มีที่สิ้นสุด บางคนเครียดหนักเมื่อต้องนึกถึงเรื่องที่น่าหดหู่พวกนี้ บางคนกดดันตัวเองด้วยการพยายามจะแก้ปัญหาทุกอย่างให้จบสิ้นไปแบบถาวรซึ่งความจริงแล้วมันไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น
ฉันอ้วน ฉันอยากผอม แต่ฉันไร้วินัย หรือฉันควรต้องบังคับตัวเองให้เข้ายิมบ่อยๆ จำเป็นมั้ยที่ต้องสมัครเป็นสมาชิกยิมหรูๆ เรื่องเงินล่ะค่าใช้จ่ายก็มากโขอยู่ฉันจะหาเงินมาจากไหน ไปเล่นคนเดียวก็เหงาอีกจะมีใครไปเป็นเพื่อนมั้ย เรื่องเวลาอีกเลิกงานก็เย็นแล้วหมดแรงกายแรงใจ ฉันจะไหวมั้ยเนี่ยะ
บางคนเห็นแต่ปัญหา ปัญหาลูกโซ่ — ความอ้วน ขี้เกียจ ไม่มีเวลา ไม่มีเพื่อน ไม่มีเงิน บางคนได้แค่คิดแล้วก็ถอดใจไปตั้งแต่ “ฉันไร้วินัย”
เพราะความพยายามจะแก้ปัญหาทุกอย่างให้จบในครั้งเดียว การแก้ปัญหาจึงไม่เกิดขึ้นเลย … ต้องเปลี่ยนความคิดซะใหม่ ต้องเปิดใจรับความจริงที่ว่า เราไม่สามารถแก้ปัญหาได้ทั้งหมดและนั่นก็ยังโอเคอยู่ 💁🏼♂️
“ฉันอ้วน ฉันอยากผอม แต่ฉันไร้วินัย” — “คิดว่าจะเสียสละความสบายส่วนตัวเพื่อสร้างวินัยจะได้มั้ย?” … ตื่นเช้าขึ้น เต้นแอโรบิกตามวิดีโอจากยูทูป ทำอาหารเช้ากินเอง
“ระบบนี้ใช้งานยาก ถ้าอยากให้ง่ายก็ต้องลงทุนเพิ่ม” — “คิดว่าพร้อมจะเสียสละเงินลงทุนเพื่อแก้ปัญหานี้มั้ย?” … ลงทุนก็ได้แต่ขอน้อยๆก่อน ค่อยๆลองทีละขั้น
“บริษัทมีปัญหางานที่เข้ามาเยอะกว่ากำลังพลที่มี ถ้าอยากรับงานได้เต็มๆก็ต้องหาคนอื่นมาช่วย” — “จะเลือกทางไหนระหว่างปฏิเสธงานหรือรับคนเพิ่ม?” … ช่วงแรกคงต้องปฏิเสธงาน รายได้ลดลงก็ไม่เป็นไรเป็นปัญหาที่เราต้องยอมรับในตอนนี้ เมื่อหาคนได้แล้วค่อยเร่งหางานมาชดเชย
ความคืบหน้าของการแก้ปัญหาจะเกิดขึ้นได้ก็เมื่อเราลงมือแก้ปัญหาแรกที่สำคัญที่สุดซะก่อน ความพยายามในการแก้ปัญหาแรกจะนำมาซึ่งความท้าทาย (ไม่ขอเรียกว่า “ปัญหา” นะ) ที่สองสามสี่ที่เราคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นเราจะไม่กลัวไม่ตกใจและไม่ถอดใจง่ายๆเหมือนครั้งที่ผ่านมา