มันมีสองวิธีในการดูแลทีมงานที่ยังมีประสบการณ์น้อย
- ดูแลเหมือนว่าพวกเค้ายังเป็นเด็ก — จับจ้อง จี้จุด ติดตาม ตรวจสอบ ดุด่า สั่งงานอย่างละเอียด ตั้งกฎข้อห้ามยาวเป็นห่างว่าว เธอต้องทำแบบนี้และไม่ต้องทำแบบนั้น เธออย่าสนใจตรงนี้และดูแค่ส่วนนี้ก็พอ
- ดูแลเหมือนว่าพวกเค้าเป็นผู้ใหญ่แล้ว — เชื่อใจ เคารพ ให้อำนาจตัดสินใจ (ในระดับที่เหมาะสม) สอบถามความคืบหน้า ยื่นมือเข้าช่วยเหลือเมื่อจำเป็น ให้กำลังใจเมื่อทำผิดพลาด สั่งงานอย่างกว้างๆด้วยการบอกเป้าหมาย เหลือพื้นที่ว่างไว้สำหรับจินตนาการและการพัฒนาตัวเอง
เพราะการทำงานควรก่อประโยชน์ทั้งสองฝ่ายคือคนทำงานและองค์กร การสร้างความสมดุลตรงนี้จึงจำเป็น
“ผมกลัวว่าผมจะทำงานช้าแล้วทำให้พี่เสียเวลาอะครับ” — สมาชิกใหม่ในทีมเล่าความกังวลให้ฟังแบบนี้
“ความจริงคือช้าและเสียเวลาแน่นอนครับ ถ้าพี่ทำเองคงเสร็จไปนานแล้วแต่นั่นไม่ใช่ประเด็น พี่พร้อมเสียเวลาเพื่อให้น้องได้มีโอกาสเรียนรู้และพัฒนาตัวเองครับ เพราะพี่เชื่อว่าเมื่อน้องเริ่มทำงานได้อย่างมั่นใจและเต็มศักยภาพ พี่จะได้เวลาที่เสียไปตอนนี้คืนมาอย่างคุ้มค่าเลย” — ผมตอบไปแบบนี้
ใครบอกว่าพอได้ทีมงานเพิ่มงานของเราจะลดลง ผมขอเถียง 😂 งานหนักขึ้นกว่าเดิมมากครับ ด้วยงานเดิมของตัวเองก็ต้องทำ และตอนนี้ก็มีความรับผิดชอบต่อทีมงานเพิ่มเข้ามาอีก แต่สนุกครับ สนุกสำหรับคนที่รอได้ สำหรับคนที่หวังผลระยะยาว สำหรับคนที่ใส่ใจในการเห็นการเติบโตของน้องสักคนนึงในสภาพแวดล้อมที่เราสร้างขึ้น
สนุกที่ได้เปลี่ยนแปลงบทบาทจากแค่หัวหน้างานมาเป็นพี่เลี้ยงและคุณครูแบบเต็มเวลา 🖊📝📖