การรู้อะไรมากเกินไปและเร็วเกินไปอาจจะไม่ส่งผลดีกับการทำงานของเรามากอย่างที่คิด
ผมกำลังยกตัวอย่างถึงการลงรายละเอียดในการออกแบบกับความเร่งด่วนของการทำงานให้เสร็จตามแผน ไม่ว่าจะงานแบ็คเอนด์หรือฟร้อนท์เอนด์การออกแบบมักจะมาก่อนการเขียนโค๊ดเสมอ และเมื่อเราพูดถึงการออกแบบเรากำลังพูดถึงสองเรื่อง
- การออกแบบที่ทำให้ใช้งานได้
- การออกแบบเพื่อความสวยงาม, ราบรื่น, และสะดวกสบาย
นักออกแบบทุกคนควรคิดถึงข้อแรกก่อน แต่นักออกแบบทุกคนก็ไม่ควรละเลยข้อสอง นั่นทำให้ผลงานการออกแบบที่ถูกสื่อสารและนำเสนอต่อทีมงานผู้พัฒนานั้นจะมีทั้งสองส่วนปะปนกันอยู่ ตรงนี้แหละครับที่น่าสนใจเพราะนักพัฒนาบางคนชอบที่จะทำทั้งสองเรื่องไปพร้อมๆกัน ทั้งใช้งานได้และสวยงามตามแบบ
จริงๆแล้วไม่ใช่เรื่องผิดถ้าเรามีเวลาเหลือเฝือ ผมเองอยากเห็นงานที่เรียบร้อยมากกว่าใครทั้งหมดแต่เพราะการรับรู้และลงรายละเอียดในการพัฒนาตอนนี้สร้างความเสี่ยงที่ใหญ่หลวงที่จะทำให้งานดีเลย์
ถ้ามีงานต้องทำ 3 งาน สิ่งที่ควรจะเป็นคือช่วงแรกต้องทำฟังก์ชั่นของทั้ง 3 ส่วนให้เสร็จเรียบร้อยก่อน และจึงมาเริ่มลงรายละเอียดในช่วงหลัง แต่ที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้คือการทำงานแรกให้เสร็จพร้อมกันทั้งฟังก์ชั่นและความสวยงาม นั่นทำให้ผ่านไป 2 สัปดาห์ เราได้งานที่ดีและสวยงามออกมา 1.5 ชิ้น แทนที่จะได้งานที่ทำงานได้ถูกต้องแบบไม่สวยงามมากนักทั้ง 3 ชิ้น ผมมองว่าเราเสียมากกว่าได้ที่ลงรายละเอียดตั้งแต่ต้น
ผมไม่ได้กล่าวโทษทีมงานผมเลยครับ ผมเข้าใจว่าบางคนมีสไตล์เป็นของตัวเอง มีความชอบบางเรื่องมากกว่าอีกเรื่อง มันอยู่ที่ตัวผมเองที่ต้องควบคุมการสื่อสารและส่งต่อข้อมูลให้ดีกว่านี้ การเร่งปล่อยรายละเอียดออกไปเร็วเกินไปอาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีซะแล้ว มองง่ายๆว่าช่วงแรกเอาไปแค่ไวร์เฟรมช่วงสองค่อยเพิ่มสีสัน … แบบนี้น่าจะโอเคกว่า
บทเรียนวันนี้ … ช้าๆได้พร้าเล่มงาม 🛡