บางครั้งได้เห็นความไม่สะดวก ความไม่มีประสิทธิภาพ รวมถึงความผิดพลาดบางอย่างของมนุษย์แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า … ทำไมพวกเขาไม่คิดจะปรับปรุงบ้าง? ทำไมผู้บริหารหรือคนที่มีอำนาจไม่ลงมือแก้ไขปัญหาที่มันคาราคาซังมานานแบบนี้ซักที?
- การนัดวันพบแพทย์แบบที่ยังใช้กระดาษและปากกาจดลงบนสมุดเล่มใหญ่
- การจองแพกเกจทัวร์ที่ยังต้องพึ่งพาโทรศัพท์ อีเมล และการโอนเงินผ่านเอทีเอ็ม
- การส่งต่องานบริการหลังการขายด้วยการใช้กระดาษโน๊ตและโพสอิท
- การจัดคิวด้วยการเสียบบัตร เลือกคิวด้วยความรู้สึก และแทรกคิวตามใจชอบ
มองกี่ครั้งคิดกี่รอบก็ได้ข้อสรุปเดิมว่า “เรื่องพวกนี้คอมพิวเตอร์และซอฟต์แวร์ช่วยได้แน่นอน” … ซีอาร์เอ็ม (CRM) อีอาร์พี (ERP) ซีเอ็มเอส (CMS) จะของฟรีหรือจะของถูกมันก็ยังดีกว่าแมนน่วลไม่ใช่หรอ?
จนเริ่มมีประสบการณ์มากขึ้น จนได้มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนที่คลุกคลีอยู่กับปัญหาพวกนี้มากขึ้น … สมมติฐานข้างบนนั้นอาจจะเป็นจริงนะ ติดอยู่นิดเดียวตรงที่คนส่วนใหญ่ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือหนะสิ
คนทำงานที่ไม่ต้องการการเปลี่ยนแปลง คนที่ไม่ชอบคอมพิวเตอร์ คนที่ไม่ชอบเทคโนโลยี คนที่คุ้นเคยและมีความสุขดีกับระบบแมนน่วลที่ใช้มาเป็นสิบปี
นั่นคือคำตอบที่ชัดเจนเลยว่าทำไมทุกอย่างจึงเหมือนเดิมมานาน ไม่ใช่ผู้บริหารไม่อยากเปลี่ยนแต่เพราะคนทำงานไม่ต้องการความช่วยเหลือ และนั่นอาจจะเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทีมพัฒนาซอฟต์แวร์ก็ได้ … การสร้างซอฟต์แวร์ให้คนที่เกลียดซอฟต์แวร์
มันไม่ใช่ปัจจัยเรื่องเทคโนโลยีหรือเรื่องธุรกิจ … มันคือเรื่องของคนล้วนๆ มันเป็นเรื่องชี้เป็นชี้ตายว่างานนี้จะรุ่งหรือร่วง มันเป็นเรื่องที่เราต้องพิจารณาให้ดี มันไม่ใช่แค่บิสซิเนส อะนาลิส (BA) ไม่ใช่แค่ซิสเต็ม อะนาลิส (SA)… นี่คือฮิวแมน อะนาลิส (HA)
แน่ใจมั้ยว่าระบบที่ทำออกมาดีเลิศใช้เทคโนโลยีใหม่กริ๊ก ดีไซน์เริ่ดหรู คุณภาพชั้นยอดจะผ่านด่านการตรวจสอบสำคัญจากผู้ใช้ตัวจริงที่ตั้งการ์ดพร้อมสอยเราให้ร่วง
ทบทวนให้ดีว่าเรากำลังจะเจอกับแรงต่อต้านจากผู้ใช้จริงมากน้อยแค่ไหน บางครั้งเราเลือกที่จะสู้ บางครั้งผมเลือกที่จะถอย … เหมือนเช่นครั้งนี้ 👋🏼👋🏼👋🏼