“คร่าวๆก็ประมาณนี้ครับ ระบบการให้คะแนน มีคำถามอะไรเพิ่มเติมมั้ยครับ?” — ผมปิดท้ายการอบรบการใช้โปรแกรม
“โปรแกรมดูใช้งานง่ายดีนะคะ” — หนึ่งในคนที่เข้าอบรมเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา
มันเป็นประโยคที่ให้ความรู้สึกที่ดีมาก ความเหนื่อยล้าจากการเล่าเรื่องที่มาที่ไปและการใช้งานโปรแกรมมาตลอดสองชั่วโมงหายไปแทบจะในทันที … สิ่งที่เราพยายามทำมามันไม่ได้เสียเปล่า มันมีคุณค่ากับผู้ใช้ตัวจริง และประโยคนี้ประโยคเดียวทำให้ผมมีกำลังใจทำงานมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
ท้ายที่สุดแล้วซอฟต์แวร์ที่ดีที่ซอฟต์แวร์ที่มีผู้ใช้ … ผมมีความรู้สึกว่าเรากำลังมาถูกทางแล้ว — การยึดเอาผู้ใช้เป็นแกนสำคัญในการพัฒนาซอฟต์แวร์
กลับมาถึงบ้านผมก็เล่าให้เพื่อนในทีมฟังทันทีว่าผมไปเจออะไรมาบ้างที่ออฟฟิศลูกค้า อะไรที่เขาชื่นชมและอะไรที่เขายังรู้สึกว่ายังขาดอยู่
- “ตรงนี้ยังผิดหวะ”
- “เขาอยากให้ทำแบบนี้ได้ด้วย ผมก็เพิ่งรู้ว่าเขาจะใช้งานกันแบบนี้”
- “เขาถามมาด้วยว่าขอเปลี่ยนลอจิกตรงนั้นหน่อยได้มั้ย แกทำได้อยู่แล้วใช่ปะ?”
- “พอผมสอนเค้าใช้งานฟังก์ชั่นนี้นะ พวกเค้าทำหน้างงๆเหมือนไม่ค่อยเข้าใจ หน้าจอเรามันไม่สื่อป่าววะ? แก้เป็นแบบนี้ดีกว่ามั้ย?”
- อื่นๆ อื่นๆ และอื่นๆ
เพื่อนผมตอบกลับมาคำเดียวเลยว่า … “เป็นลม” 🤕