โลกนี้ไม่มีอะไรเท่าเทียมในทุกมุมมอง วันนี้ผมขอพูดถึง “ข้อมูล” … การกระจายตัวของข้อมูลนั้นไม่เท่ากันไม่ว่าจากบนลงล่างหรือล่างขึ้นบน
ในทีมหรือในองค์กรทุกคนมีหน้าที่ของตัวเอง ทุกคนมีข้อมูลที่ต้องสร้าง ต้องแบ่งบัน และต้องรับรู้ … มากไปก็ไม่ดี น้อยไปก็ไม่ดี ตรงนี้แหละที่เป็นอุปสรรคในการทำงาน บางครั้งเรารู้น้อยเกินไป บางครั้งเพื่อนในทีมเรารู้น้อยเกินไป
บางครั้งเรารู้สึกว่า “ทำไมไม่มีใครรู้ใจเราเลย”
เราคิดว่าแบ่งปันข้อมูลเพียงแค่นี้น่าจะเพียงพอ พวกเขาน่าจะคิดต่อยอดกันเองได้
เราคิดว่าแบ่งปันข้อมูลด้วยการพูดคุยกันตัวต่อตัวน่าจะเพียงพอ พวกเขาน่าจะจำได้ว่าเราต้องการอะไร
เราคิดว่าแบ่งปันข้อมูลสัปดาห์ละครั้งน่าจะเพียงพอ พวกเขาน่าจะวางแผนจัดการงานของตัวเองในระยะสั้นได้
แต่สมมติฐานของเราไม่เป็นจริงเสมอไป นั่นเลยกลายเป็นตัวถ่วงความก้าวหน้าของงาน … ไม่มากมายแต่ก็มีผลทางใจเล็กน้อย
“ทำไมไม่มีใครรู้ใจเราเลย”
ก็เพราะการกระจายที่ไม่เท่ากันของข้อมูล
ก็เพราะไม่ใช่ทุกคนที่สามารถคิดถึงภาพรวมของงานได้
ก็เพราะไม่ใช่ทุกคนที่คิดนอกเหนือจากงานที่ได้รับมอบหมายได้
ก็เพราะไม่ใช่ทุกคนที่วางแผนระยะยาวได้
ก็เพราะไม่มีอะไรที่เท่าเทียมกัน … เราคงยังต้องเหนื่อยอีกสักพักในการสื่อสารให้ชัดเจนขึ้นให้บ่อยครั้งขึ้นและให้เหมาะสมขึ้น ✌🏼