กับงานที่ต้องใช้ความคิดเชิงลึก การวิเคราะห์จากหลายมุมมอง เช่น การออกแบบระบบ การเตรียมเนื้อหาสำหรับนำเสนอ การเล่าเรื่องในเวปไซต์ หรือแม้แต่การเขียนบทความ … ผมมักจะไม่ลงมือทำมันทันทีที่มีโอกาส
กึ่งๆจะขี้เกียจและผลัดวันประกันพรุ่งอยู่บ้างแต่ผมทดลองมาแล้วว่ามันได้ผลดีทีเดียวกับการที่เราใช้เวลาประมวลผลข้อมูลที่มี รวบรวมความคิดในมุมกว้าง สร้างโมเดลของผลลัพธ์ในใจและในสมองก่อน … สักช่วงเวลาหนึ่งค่อยนั่งลงทำงานนี้อย่างจริงจัง
- ถ้าผมได้โจทย์ใหม่มาจากพาร์ทเนอร์หรือลูกค้า วันรุ่งขึ้นคือช่วงเวลาคิด
- ถ้าผมได้คอนเซ็ปใหม่ในการทำเวปไซต์ สามวันแรกคือช่วงเวลาประมวลผลแนวคิดและเตรียมพล็อตเรื่อง
- ถ้าผมได้หัวข้อบทความสำหรับวันนี้ สิบห้านาทีแรกจะหมดไปกับการนั่งคิดกรอบของเรื่องก่อนเริ่มลงมือเคาะคีย์บอร์ด
จากเวลาที่มีทั้งหมด 100% … ผมจะใช้ 20% แรกไปเพื่อการคิด เรื่อยเปื่อย ฟุ้งซ่านอย่างเต็มที่เพื่อชั่งน้ำหนักดูข้อดีข้อเสียของแต่ละตัวเลือกก่อนจะสรุปรวบยอดมาเป็นโครงสร้างของงาน 60% ถัดมามีไว้สำหรับทำงานที่เป็นงานจริงๆ … ทิ้งท้ายไว้ 20% ก่อนเดดไลน์เผื่อไว้เป็นหลักประกัน
ผมค้นพบว่า 20% แรกนั้นสำคัญและจำเป็น … มันช่วยให้ผมมีแนวทางที่ค่อนข้างชัดเจนในการทำงานแต่ละชิ้น นี่คือส่วนสำคัญที่ช่วยให้ผมประหยัดเวลาในการทำงานจริงได้มากเพราะไม่ต้องมาเสียเวลาคิดใหม่ รื้อใหม่ กลับไปกลับมา
ผมคิดว่าการแบ่งสัดส่วนขั้นตอนในการทำงานออกเป็น 20–60–20 นี่ก็น่าสนใจดีนะ 🙃