รายได้หนึ่งบาทนั้นมีค่าไม่เท่ากัน
ในแง่ตัวเลขนั้นไม่มีอะไรแตกต่าง มีเงิน 100 บาท แปลว่าเรามีเงิน 100 บาท ไม่ว่าเงินนั้นจะมาจากไหน
แต่ในมุมความรับผิดชอบมันแตกต่างกันมากมาย
หนึ่งบาทที่มาจากความเต็มใจในการขาย กับหนึ่งบาทที่ต้องจำใจรับมาเพราะความจำเป็นบางประการ … มันไม่เหมือนกัน
หนึ่งบาทแรกนั้นสร้างกำลังให้เราอยากทำงานเพิ่ม ให้เราอยากคิดที่จะทำให้ดีขึ้น ให้เรารู้สึกสบายใจที่ได้มันมา
หนึ่งบาทหลังนั้นมาพร้อมพลังงานกัดกร่อน ทำให้เราไม่อยากจะทำเพิ่ม ตัดกำลังในความคิดสร้างสรรค์และแค่ต้องการให้มันจบๆไป
หนึ่งบาทนั้นมีค่าไม่เท่ากัน จงเลือกให้ดีก่อนที่จะรับเงินนี้จากใครมา เลือกให้ดีว่าเราจะขายให้ใคร
นี่คือการเกี่ยงงาน? นี่คือการมองข้ามและดูถูกเงินเล็กน้อย? อาจจะใช่ และไม่ใช่ เราไม่ได้เกี่ยง เราแค่เลือก เราไม่ได้ดูถูก เราแค่ปกป้องสิ่งที่สำคัญที่สุดของเรา
เวลาและพลังใจ … อย่าให้มันเสียไปกับหนึ่งบาทที่ไม่ดี