งานที่ใช้มือเหมือนกัน แต่มีความเสี่ยงต่างกัน
งานใดๆที่ใช้มือพิมพ์ได้มีโอกาสถูกทดแทนด้วยความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีได้ง่ายกว่าเช่นกัน จริงหรือไม่?
งานบัญชี ใช้มือพิมพ์ตัวเลข
งานกฎหมาย ใช้มือพิมพ์เอกสาร
แม้แต่งานเขียนโค๊ด ใช้มือพิมพ์ … โค๊ด
กับอีกฝ่ายหนึ่ง
งานประพันธ์ ใช้มือพิมพ์เหมือนกัน แต่พิมพ์เรื่องราวจินตนาการ
งานประเภทนี้เป็นงานสร้างสรรค์และมีความเฉพาะตัวสูง
งานประเภทนี้เป็นงานที่ลอกเลียนแบบไม่ได้และมีคุณค่าในตัวเองทันที
และงานเหล่านี้ … ยากกว่าที่จะถูกทดแทนด้วยเทคโนโลยีใดๆในเวลาอันใกล้
ไม่ใช่ว่าเทคโนโลยีไม่ก้าวล้ำพอ แต่เพราะความเป็นมนุษย์ด้วยกันมากกว่า
เอไอตัวแรกแต่งนิยายได้วันละ 20 เรื่อง
มนุษย์เขียนนิยายหนึ่งเล่มอาจใช้เวลา 3 ปี
วัดกันที่ปริมาณ … มนุษย์ไร้ทางสู้ แต่ความน่าสนใจมันอยู่ตรงนี้
เราติดตามเจ้าของผลงานเพราะเราชอบในตัวผลงานและก็ในความเป็นปัจเจกบุคคล
เราเป็นแฟนพันธุ์แท้เพราะเราซาบซึ้งกับสิ่งที่ได้อ่านและได้เห็น เข้าใจการสื่อสารและเป้าหมายของผู้เขียน เห็นถึงความพยายามหลายปีในการสร้างผลงานเพียงชิ้นเดียว และตกตะลึงไปกับความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการสุดแสนกว้างไกลของเจ้าของผลงาน
เอไอตัวที่สองแต่งนิยายได้วันละ 200 เรื่อง … ผลลัพธ์ได้ แต่ความผูกพันนั้นเป็นศูนย์ เพราะเรารู้ว่าผลลัพธ์นี้มันง่ายเกินไป เพราะเรารู้ว่ามันมาจากเครื่องจักรไม่ใช่เพื่อนร่วมโลก
เรายังคงอยากเห็นผลงานต้นฉบับจากสมองและความพยายามของมนุษย์อยู่ดี เพราะผลงานนั้นคือความสมบูรณ์และมีเอกลักษณ์ในตัวมันเอง
เอไอตัวที่สามเขียนโค๊ดได้วันละ 20,000 บรรทัด ทำงาน 24 ชั่วโมง 7 วันไม่มีวันลา วันหยุด
มนุษย์ที่ไหนจะกล้าต่อกร? แถมผลลัพธ์จากงานเขียนโค๊ดไม่เคยสมบูรณ์ในตัวเอง ไม่เคยมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
น้อยคนนักที่จะซาบซึ้งในความงดงามของโค๊ดไฟล์นี้ โมดูลนี้ จากคนคนนี้ มันช่างน่าทึ่ง ไม่มีใครทำแบบนี้ได้ ไม่มีอีกแล้วในโลกนี้ … ความรู้สึกของผู้ใช้ซอฟต์แวร์หรือเทคโนโลยีไม่เหมือนความรู้สึกที่เรามีต่อผลงานศิลปะ
ถ้าไม่ใช่คนนี้เขียนโค๊ด เราจะไม่ใช้ซอฟต์แวร์ตัวนี้ … สถานการณ์เช่นนี้ยากนักที่จะเกิดขึ้น เพราะโค๊ดไม่เคยสมบูรณ์ในตัวเอง มันคือทางผ่านที่ก่อให้เกิดคุณค่าจากซอฟต์แวร์ โปรดักท์ แอป หรืออะไรก็ตามแต่ที่ผู้ใช้ไม่ได้มีความรู้สึกผูกพันแม้แต่น้อยกับผู้สร้าง
เอไอตัวที่สี่เขียนโค๊ดได้วันละ 200,000 บรรทัด จึงพร้อมจะเข้ามาทดแทนมนุษย์ที่เขียนโค๊ดได้วันละ … อืม กี่บรรทัดก็ขึ้นอยู่กับสภาพแบบวันต่อวัน
คนที่จะไม่ถูกทดแทนได้โดยง่ายคือคนที่เป็นศิลปิน คนที่มองเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น คนที่มีภูมิปัญญาเฉพาะตัวที่ไม่สามารถถ่ายทอดออกมาได้ง่ายๆ คนที่สร้างผลงานที่มีคุณค่าในตัวมันเอง
นั่นหมายความว่างานที่ใช้มือพิมพ์ประเภทแรก (บัญชี กฎหมาย โค๊ด) ต้องการความคิดที่สูงขึ้นมากว่าเดิมอีกขั้น ขั้นออกแบบ ขั้นทดลอง ขั้นสื่อสารพูดคุย ขั้นสั่งการ ขั้นกำหนดทิศทาง ขั้นสร้างความสัมพันธ์กับผู้อื่น
ถ้าเรายังทำงานที่ต้องพิมพ์อยู่ … ลองพิจารณาดูว่าเราจะสร้างผลงานศิลปะจากงานนี้ได้อย่างไร เพราะท้ายที่สุดแล้วมนุษย์ยังเลือกที่จะผูกพันกับมนุษย์มากกว่าเครื่องจักรอยู่ดี