ในโลกปัจจุบัน มันเป็นเรื่องยากมากแล้วที่เราจะมีไอเดียใหม่ … แบบใหม่จริงๆ
แบบที่ไม่เคยมีใครคิด ไม่มีใครลองทำ และไม่มีใครประสบความสำเร็จและล้มเหลวกับมันมาก่อน
ทุกคนคือนักเลียนแบบทั้งสิ้น จะใหญ่ จะเก่ง จะรวยแค่ไหน ทุกคนเคยคิดเคยพยายามและเคยเลียนแบบกันและกันมาแล้วทั้งสิ้น
คำถามไม่ใช่ว่าเราควรจะเลียนแบบหรือไม่ … ควร แต่สำคัญกว่าคือเราจะเลียนแบบใครและอย่างไร
การเลียนแบบที่มักง่ายและใช้ไม่ได้คือ … “ผมอยากได้แบบนี้ ทำขึ้นมาหน่อย” นี่ไม่ใช่แค่เลียนแบบในรายละเอียดแต่มันคือการเลียนแบบลึกไปถึงจิตวิญญาณและเป้าหมาย
สินค้านี้ขายดี เราเลียนแบบทำบ้าง โดยไม่ต้องสนใจอะไร ขอให้ทำขึ้นมาเหมือนที่สุดและขายแข่งกับคนเก่าได้เป็นพอ
ไร้แรงบันดาลใจ ไม่มีการบริหารสมองใดๆ
การเลียนแบบที่ดีกว่าคือการเลือกก่อนว่าเราชอบผลงานของใคร อาจจะเป็นคู่แข่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เล่นที่อยู่คนละอุตสาหกรรม เราชอบอะไรของเขา แนวคิด แนวทาง รูปแบบ หรือแม้แต่รายละเอียด … ไม่ผิดที่เราจะเตรียมการเลียนแบบไว้เช่นนั้น
ประเด็นสำคัญมันอยู่ตรงที่ เราจงเลียนแบบเพื่อการแก้ปัญหาที่เราเจออยู่ ไม่ใช่เลียนแบบในสิ่งที่มันมีอยู่แล้ว เช่น ถ้าเรามองไปข้างนอก เห็นคนที่ทำอาชีพส่งอาหารแล้วเราได้แนวคิดอะไร กระบวนการจัดการ เทคโนโลยีเบื้องหลัง รูปแบบการคิดราคา การสนับสนุนลูกค้าและพาร์ทเนอร์?
เราเห็นอะไร นั่นคือการเลียนแบบที่ … ใช้สมองหน่อย และมันก็เป็นหนึ่งในกลยุทธ์ที่ดีที่สุดที่ผู้นำสักคนจะฝึกฝนไว้ ความช่างสังเกต การเชื่อมโยงเรื่องราว การจับรายละเอียดในเชิงลึกและการมองเห็นภาพรวมของปัญหาจากมุมกว้าง
เลียนแบบได้ เราต้องเลียนแบบ แต่ต้องทำให้ถูกวิธีด้วย