หลายครั้งที่เรารู้สึกว่าฟีเจอร์นี้ทำมาไม่เสร็จนี่หว่า ประมาณว่าคิดมาครึ่งเดียว
- มีฟีเจอร์ส่งเคสให้ทีมซัพพอร์ต แต่ไม่ได้คิดเผื่อว่าทีมซัพพอร์ตจะอัพเดทความคืบหน้าของเคสนี้กลับมายังไง
- มีฟีเจอร์เก็บข้อมูลแบบเรียลไทม์ แต่ไม่ได้คิดไว้ว่าข้อมูลเหล่านี้จะเอาไปใช้ปรับปรุงกระบวนการทำงานได้อย่างไร
- มีฟีเจอร์ออกรายงานสรุปยอดขายแต่ละสัปดาห์พร้อมทั้งแสดงตัวเลขที่ไม่ถูกต้อง แต่ไม่ได้คิดเผื่อไว้ว่าจะให้ทีมการเงินดำเนินการอย่างไรต่อไป
- มีฟีเจอร์การอนุมัติคำขอโดยผู้จัดการ แต่ไม่ได้คิดเผื่อไว้ว่าถ้าผู้จัดการปฎิเสธจะให้พนักงานทำอย่างไรต่อไป
- มีฟีเจอร์แจ้งลบกระทู้ที่ไม่เหมาะสม แต่ไม่ได้คิดเรื่องทำแดชบอร์ดไว้ให้แอดมินเข้ามาตรวจสอบการแจ้งข่าวจากผู้ใช้
- มีฟีเจอร์ตรวจนับสินค้าคงคลัง แต่ไม่ได้คิดเผื่อไว้ว่าถ้าสินค้าจะหมดแล้วพนักงานต้องทำอย่างไร
- มีฟีเจอร์การจองสินค้า แต่ไม่ได้คิดเผื่อไว้ว่าจะยกเลิกการจองนั้นด้วยเหตุการณ์หรือเงื่อนไขอะไรบ้าง
- มีฟีเจอร์แยกประเภทและราคาของตั๋วเข้าชมสวนสัตว์ แต่ไม่ได้คิดต่อว่าจะมีการตรวจสอบความถูกต้องของการใช้ตั๋วเหล่านี้อย่างไร
สิ่งที่ขาดหายไปจากตรงนี้คือคำถามสั้นๆง่ายๆว่า “แล้วไงต่อ?” … เมื่อเกิดเหตุการณ์หนึ่ง มีผลทำให้มีเหตุการณ์สองตามมา แล้วไงต่อ มันจำเป็นต้องมีเหตุการณ์สาม สี่ หรือห้าด้วยมั้ย เพื่อทำให้กระบวนการอะไรซักอย่างมันสิ้นสุดแบบสมบูรณ์
“แล้วไงต่อ?” เป็นคำถามสำคัญที่เราในฐานะคนสร้างระบบต้องถามตัวเองบ่อยๆ ต้องคิดเผื่อเหตุการณ์ที่เป็นไปได้เอาไว้ล่วงหน้า ถึงแม้ว่าคำตอบมันจะไม่ใช่ฟีเจอร์ที่เพิ่มเข้ามาในซอฟต์แวร์ มันอาจจะเป็นแนวทางการจัดการกับกระบวนการโดยรวมที่เกิดขึ้นจริง
ไม่ว่าจะทางไหน “แล้วไงต่อ?” ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะช่วยให้เราสร้างระบบที่ดีและ (เกือบ) สมบูรณ์ขึ้นมาได้ … ยิ่งถามมากก็ยิ่งได้มุมมองที่ลึกซึ้งมากขึ้นตามไปด้วย