มองไปรอบๆ สิ่งที่ฉันเห็นทุกวันนี้คือคนที่เต็มไปด้วยอัตตาต่อสู้ถกเถียงกับอีกคนผู้ซึ่งไม่เคยเคารพกฎเกณฑ์ใดๆ ความขัดแย้งลอยฟุ้งอยู่รอบห้องประชุม
อีกมุมหนึ่งของออฟฟิศ กลุ่มคน 12 คนเข้าร่วมกิจกรรมที่เรียกว่า “ระดมสมอง” แต่มีแค่สองคนที่มีส่วนร่วมอย่างจริงจัง ที่เหลือทำงานอื่น คุยกันเรื่องอื่น พิมพ์แชทในโทรศัพท์ บางคนนอนฟุบกับโต๊ะ
ในลิฟท์ ฉันได้ยินคนสองคนผลักภาระงานกันไปมา “คุณต้องทำเรื่องนี้” อีกฝ่ายก็สวนกลับมาว่า “ไม่ งานนี้ต้องเป็นของทีมคุณ” บทสนทนาอันน่ากระอักกระอ่วนยืดยาวต่อไปแบบไม่มีที่ท่าจะสิ้นสุดลง
ฉันเปิดอินบ๊อกซ์พบอีเมลที่มีแนวทาง การตัดสินใจ และเหตุผลที่ไร้สาระเพียงเพื่อจะทำให้นายใหญ่ยิ้มได้อย่างมีความสุข
ทั้งหมดนี้พาฉันมายังข้อสรุปที่ว่า “ไม่มีใครใส่ใจเลยในที่แห่งนี้” คำถามเดียวที่เกิดขึ้นกับฉันคือ “ถ้าไม่มีใครแคร์ แล้วทำไมฉันต้องแคร์?”
ฉันถามตัวเองด้วยคำถามนี้อยู่เรื่อยๆในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาโดยยังหาคำตอบที่ชัดเจนให้ตัวเองไม่ได้ จนกระทั่งเมื่อเช้านี้แบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเมื่อฉันลองคิดลึกลงไปอีกหน่อย ฉันก็ตระหนักได้ว่าจริงๆแล้วพวกเขาก็แคร์นั่นแหละ แค่โชคร้ายหน่อยที่มันคือการแคร์เฉพาะตัวเอง พวกเขาต้องการจะได้ในสิ่งที่ต้องการ ในเวลาที่ต้องการ ด้วยวิธีการที่ต้องการ บางคนใส่ใจแค่เงินและผลลัพธ์ระยะสั้น บางคนแค่ขอให้ทำงานน้อยลง บางคนชอบการเมืองภายในและก้าวหน้าด้วยการประจบประแจง นี่มันคือสัญลักษณ์แห่งวัฒนธรรมองค์กรที่แตกหัก ต่างคนต่างใส่ใจและต้องการในคนละเรื่องกัน มันน่าเศร้ามั้ย?
ถ้าคุณอยู่ในสถานการณ์เดียวกับฉัน “ถ้าไม่มีใครแคร์ แล้วทำไมฉันต้องแคร์?” คำตอบที่ฉันจะมีให้ได้คือ “ใช่ คุณควรจะแคร์” เพราะเชื่อฉันได้เลยว่าในพื้นที่แห่งความวุ่นวายยุ่งเหยิงนี้ยังมีใครบางคนที่รู้สึกเหมือนกันและแคร์ในเรื่องเดียวกันกับคุณ หน้าที่คุณคือต้องหาพวกเขาให้เจอ มันเป็นภาระที่คุณต้องทำโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่อยู่ในสถานะที่ตำ่กว่า คำว่า “ต่ำกว่า” ไม่ได้หมายถึงพวกเขาต้องเป็นลูกน้องหรือรายงานต่อต่อคุณเสมอไป แต่มันหมายถึงคนที่ไม่ได้เข้มแข็งเท่าคุณ ไม่ได้มีองค์ความรู้ ทักษะ และประสบการณ์มากเท่าคุณ คนเหล่านี้คือคนที่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ คนที่กำลังรอให้คุณก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำด้วยความใส่ใจ ไม่ใช่ด้วยชื่อตำแหน่ง ซึ่งสำหรับฉันแล้วมันคือการเป็นผู้นำในรูปแบบที่ดีที่สุด คุณทำสิ่งนี้เพื่อพวกเขา ไม่ใช่เพื่อตัวคุณเอง
จำไว้ว่าหาให้เจอแค่เพียงคนเดียวก็เพียงพอสำหรับคุณ แต่ท้ายที่สุดแล้วถ้าคุณไม่สามารถที่จะค้นพบคนที่ใส่ใจในสิ่งเดียวกันกับคุณได้จริงๆ … คุณต้องเดินออกจากพื้นที่นั้นเสียให้เร็วและหาโอกาสในการสร้างสภาพแวดล้อมใหม่ที่คุณสามารถจะเป็นตัวเองได้อย่างเต็มที่ พื้นที่ที่คุณถูกรายล้อมไปด้วยคนที่จริงใจและใส่ใจแบบเดียวกันกับคุณ
มันคือหนทางเดียวที่จะสร้างสิ่งที่น่าทึ่งได้ ความใส่ใจของคนส่วนใหญ่เพื่อเป้าหมายเดียวกัน