ในห้องประชุม ในงานสัมมนา ในการอภิปราย
ผมเคยเห็นมาบ้างกับเหตุการณ์ที่หัวหน้างานที่ธุระรัดตัวจนแยกร่างไม่ได้สั่งให้ลูกน้องในทีมไปเข้าร่วมกิจกรรมแทน กิจกรรมที่ว่าก็เช่น
- การประชุมบางเรื่อง
- งานสัมมนาและนิทรรศการบางอย่าง
- การทำเวิร์คชอปกับทีมอื่น
- การวางแผนเพื่อแก้ปัญหาบางประการ
การส่งตัวแทนเข้าประชุมก็ไม่ใช่เรื่องผิด (แต่จะเรียกว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้องก็ไม่เชิง) แต่ที่ผมรู้สึกแปลกๆคือคำสั่งที่ตามมาว่า “ช่วยทำรายงานมาส่งด้วยนะว่าได้อะไรมาจากกิจกรรมเหล่านั้นบ้าง”
อันนี้สิผิด ผิดเพราะสิ่งที่คนสั่งจะได้คือความคิดเห็นไม่ใช่ข้อเท็จจริง มันคือความคิดเห็นจากคนที่ไปร่วมงาน มันคือความคิดเห็นจากคนที่มีพื้นหลังแตกต่างกันไป (นั่นคือทุกคนมีความลำเอียงในตัว) สรุปว่าคนสั่งอยากได้ข้อเท็จจริงหรือความคิดเห็นจากมุมมองของคนอื่น?
ฉากถัดมามักเป็นเช่นนี้
- อ้าว ทำไมเขาพูดแบบนั้น
- แล้วคุณได้ถามข้อมูลตรงนี้มาด้วยมั้ย
- คุณเห็นเทรนด์อะไรเจ๋งๆที่เราจะเอามาต่อยอดได้มั้ย? อ่าว แต่เรายกเลิกโครงการกับหน่วยงานนี้ไปแล้วนะ เทคโนโลยีนี้ไม่มีประโยชน์แล้ว
- เจอคู่แข่งบ้างมั้ย?
เพราะเราไม่ได้เห็นและฟังด้วยตัวเองเราจึงมีคำถามมากมายที่หาคำตอบจากรายงานฉบับนั้นไม่ได้ … เพราะมุมมองของเราที่มีต่อโลกนั้นต่างจากมุมมองของคนเขียน แล้วประโยชน์ที่ทั้งสองฝ่ายได้รับจากเรื่องนี้มีมากแค่ไหน? 😌
กับการอ่านหนังสือก็เช่นกัน … “คุณไปอ่านเล่มนี้มาแล้วมาสรุปให้ผมฟังหน่อยว่าได้อะไรมาบ้างนะครับ”
มันไม่เวิร์คเพราะมุมมองของคนอ่านต่างจากมุมมองของเรา การถกประเด็นเพราะวิเคราะห์และสังเคราะห์ข้อมูลจึงขาดประสิทธิภาพ
ทางเลือก
- ถ้ามันสำคัญจริงๆ เราควรต้องไปเอง ประชุม สัมมนา นิทรรศการ หรือแม้แต่อ่านหนังสือเล่มนั้นด้วยตัวเอง แล้วการแลกเปลี่ยนมุมมองจึงจะเกิดประโยชน์สูงสุดจากการมีข้อมูลข้อเท็จจริงในการอ้างอิง ไม่ใช่แค่ความคิดเห็น (ที่มีอคติ) จากใครเพียงฝ่ายเดียว
- ไม่อย่างนั้นแล้วเราต้องชี้แจงประเด็นที่เราสนใจอย่างกระจ่างแจ้ง … ผมอยากให้คุณช่วยดูเทคโนโลยีตัวนี้ ผมอยากให้คุณช่วยทำความเข้าใจกับเนื้อหาข้อนี้ในการประชุม ผมกำลังพยายามหาว่าตลาดนี้จะโตได้อีกเท่าไร ผมกำลังอยากได้คนที่มีทักษะเรื่องการตลาดมาช่วยงานเพิ่ม ผมกำลังสงสัยว่ากลุ่มเป้าหมายของเราเค้าใช้ซอฟต์แวร์ตัวไหนอยู่ในการจัดการเรื่องนี้ … ลงรายละเอียดไปให้ลึกๆ กำหนดกรอบความคิดให้กับผู้ช่วยของเราอย่างชัดเจน
ถ้าหลุดจากสองข้อนี้ … รายงานฉบับนั้นจะเป็นการเสียเวลาทั้งสองฝ่าย … ไม่ใช่สิ คนออกคำสั่งไม่เสียเวลาแต่คนเขียนต่างหากที่เสียทั้งเวลา แรงงาน และกำลังใจ