ไม่มีที่ไหนดีที่สุด ไม่มีที่ไหนแย่ที่สุด … มันคือประสบการณ์ที่เราสัมผัสได้ ต่างคนต่างคิด ต่างคนต่างมีมาตรฐานเป็นของตัวเอง บางบริษัทกับบางคนนี่มันคือสวรรค์แต่เพื่อนที่นั่งข้างๆอาจจะรู้สึกเหมือนตกนรก
ประเด็นไม่ใช่ความพยายามในการใช้ชีวิตอยู่แต่เพียงด้านเดียว … ในช่วงหนึ่งการลิ้มรสความลำบาก (ทางกายหรือทางใจ) และความผิดหวังบางก็น่าสนใจดี
ผมมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า … การอยู่ในสภาพแวดล้อมในการทำงานที่แย่ๆไม่ใช่เรื่องที่มีแต่มุมลบเสมอไป
เราเรียนรู้จากความผิดหวังมากกว่าความสำเร็จ
นี่คือสิ่งที่ผมเชื่อมั่นมาก … เมื่อเราทำผิดเราจะเรียนรู้ว่าทีหลังอย่าทำอีก เมื่อเราเห็นอะไรแย่ๆเราจะเตือนตัวเองว่าถ้ามีโอกาสเราอย่าผิดพลาดเหมือนคนทั่วไป เรามองหาความหลายหลายให้ชีวิตเพื่อการสร้างภูมิคุ้มกันและเป็นเข็มทิศนำทางให้เราในอนาคต
และบริษัทที่แย่ก็ยังให้ประสบการณ์ที่ดีและมีประโยชน์กับเราได้มากมาย บริษัทที่แย่ (ในความรู้สึกของเรา) ก็ไม่ได้ทำให้เราเสียเวลาชีวิตไปมากมายนักหรอก … ถ้าตราบใดที่เรายังไม่หยุดเรียนรู้และมองหาโอกาสที่ดีกว่า