ทากส์ ซับทากส์ … ต้องละเอียดขนาดไหน?
คำตอบจากประสบการณ์ของตัวเองคือไม่มีกฎตายตัว สำคัญที่หลักการมากกว่า
ทากส์ไม่ควรจะเป็นจุดเริ่มต้นของการสื่อสารเรื่องงาน เราไม่ควรยึดติดกับคำว่าทากส์เพื่อผลักดันงานให้ก้าวหน้าไป
เราไม่ควรรอให้มีคนอื่นมอบหมายทากส์มาให้เรา เราถึงจะเริ่มขยับตัว
สิ่งที่ควรจะเป็นคือเราควรสื่อสารด้วยเป้าหมายภาพกว้าง เราควรตั้งเป้าหมายที่เข้าใจง่ายขึ้นมาก่อน จากนั้นค่อยเขียนสิ่งที่ต้องทำเบื้องต้นเพื่อให้งานนั้นหรือเป้าหมายนั้นเป็นจริงขึ้นมา
- ฉันมีงานเลี้ยงที่บ้านเย็นพรุ่งนี้
- ฉันคิดว่าจะทำอาหารคาว 3 อย่าง อาหารหวาน 2 อย่าง
- ฉันคิดว่าน่าจะเป็นพาสต้า, ปลาอบเกลือ, ซี่โครงหมูบาร์บีคิว … แล้วก็เค้กแครอทกับพายแอปเปิ้ล
เอาแค่นี้ก่อน 3 ชั้น … เคลียร์มั้ย? เกือบๆ คำถามคือ
- พาสต้าอะไร? — เอาเป็นคาเปลลินี่ซอสเพสโต้ละกัน
- ปลาอะไร? — แซลม่อนน่าจะดี
พอแล้ว เราในฐานะหัวหน้าทีม เรากำหนดขอบเขตของงานแค่นี้ … ที่เหลือคือหน้าที่ของคนทำ (พ่อครัว แม่ครัว) พวกเขาเลือกได้ว่าจะแบ่งงานให้เป็นทาสก์ที่ยิบย่อยลงไปอีกหรือไม่
พวกเขาจะละเอียดขนาดทำรายการวัตถุดิบที่ต้องซื้อ จะเขียนขั้นตอนสูตรการทำพายแอปเปิ้ลออกมาอย่างละเอียดขนาดนั้นเลยหรือ? 😅
มันไม่จำเป็นเลย ซับทากส์คือเรื่องเสียเวลาถ้ามันไม่ช่วยให้เราเห็นภาพรวมว่าต้องทำอะไรกันแน่
อย่าเขียนเพียงเพราะตำราสั่งให้เขียน อย่าเขียนเพื่อแค่การลงเวลาทำงาน อย่าเขียนเพียงเพื่อเอาไว้แทรคงาน … มีพ่อครัวคนไหนบ้างที่หั่นกระเทียมเสร็จแล้วต้องมารายงานหัวหน้าหรือมาติ๊กถูกที่เช็คลิสต์ว่าทำงานนี้เสร็จแล้ว
ทากส์ไม่ควรเป็นจุดเริ่มต้น ทากส์ไม่ควรถูกกำหนดขึ้นมาแบบลอยๆแล้วส่งต่อให้คนอื่นทำ
ทากส์ต้องมาจากคนทำ … คนทำที่เข้าใจดีว่าจะทำทากส์นี้ไปเพื่ออะไร