สิ่งที่ยากที่สุดในการออกแบบ … การไม่ออกแบบเพื่อตัวเอง
ดีไซน์อีโก้มีส่วนอย่างยิ่งต่อผลงานชิ้นแรกที่ออกมา สไตล์ที่ชอบ ลูกเล่นที่ใช่ ฟีเจอร์ที่ดี และเวิร์คโฟลที่ลื่นไหล — สำหรับตัวเราเอง
วิธีนี้อาจจะเข้าท่าและเข้าที่ถ้าเราออกแบบโปรดักท์เพื่อตัวเอง กลุ่มผู้ใช้เป้าหมายมีความต้องการเหมือนเรา มีพื้นหลังใกล้เคียงกัน มีลักษณะนิสัยการศึกษาและความชอบไม่ต่างกัน แต่อย่างที่รู้ … น้อยคนจะได้มีโอกาสทำโปรดักท์ที่ตัวเองใช้เอง ดีไซน์อีโก้จึงเป็นเรื่องที่ถูกท้าทายเมื่อ
“ไม่ชอบแบบนี้อะค่ะ”
“ใช้งานยากจังเลยนะ”
“ไหน ลองทำให้ดูใหม่สิ จำไม่ได้แล้วว่าเพิ่มสินค้าเข้าในระบบทำยังไง”
“สีจืดมาก ฟ้อนท์เล็กไป ทำไมที่ว่างเยอะจัง”
นั่นเป็นความคิดเห็นจากผู้ใช้ตัวจริง และนั่นเป็นความคิดเห็นที่ขัดแย้งต่อความเชื่อส่วนตัวของเรา
ทำไมไม่ชอบวะ นี่แหละโมเดิร์นสุดแล้ว
ใช้งานยากตรงไหน กด “ถัดไป” สามครั้งก็จบแล้ว
สอนไปห้ารอบแล้วยังจำไม่ได้อีกหรอเนี่ยะ
มินิมัลลิสไง รู้จักมั้ย?
ในใจเราคิดแบบนั้น ในสมองเราต่อต้านทุกคำวิจารณ์จากทุกคน นั่นแหละอีโก้กำลังหน้าที่ของมันอยู่ แล้วเราจะทำยังไงต่อไป?
อย่าลืมว่าโปรดักท์ที่ดีคือโปรดักท์ที่มีคนใช้ (อย่างเต็มใจ) นั่นคือตัวชี้วัดที่ดีที่สุด และอย่าลืมว่าเราไม่ใช่ผู้ใช้เราเป็นผู้สร้าง คนละหน้าที่ คนละบทบาท และคนละความต้องการ
สิ่งที่เราคิดว่าดีที่สุดอาจจะกลายเป็นสิ่งที่แย่ที่สุด
สิ่งที่เราคิดว่าเหมาะสมที่สุดอาจจะกลายเป็นสิ่งที่ใหม่เกินไป
สิ่งที่เราคิดว่าง่ายที่สุดอาจจะกลายเป็นสิ่งที่ยากเกินความเข้าใจ
หลายคนมีพื้นฐานความรู้และประสบการณ์มาก อีกหลายคนก็มีความเข้าใจในเรื่องพวกนี้น้อย เรากำลังออกแบบให้ใคร เรากำลังพยายามสร้างความสำเร็จเพื่อใคร
ในกรณีนี้คำตอบที่ชัดเจนมากคือไม่ใช่เพื่อตัวเอง เราต้องเริ่มต้นฝึกฝนไม่ออกแบบเพื่อตัวเองแต่เพื่อคนอื่น ต้องไม่ยึดเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลเหมือนอย่างแต่ก่อน … และนี่คือความท้าทายของดีไซน์อีโก้ มันอาจจะเป็นเรื่องยากที่สุดในการออกแบบแล้วก็เป็นได้ 🤟🏼