เมื่อความนัยยิ่งใหญ่กว่าเนื้อหาและคำพูด
“แล้วจะได้ข้อสรุปเรื่องนี้เมื่อไรครับ?”
“ก็ไม่แน่ใจนะคะ ขึ้นอยู่กับทางฝ่ายกฎหมายของบริษัทค่ะ”
มันส่งสารอะไรไปให้อีกฝ่ายหนึ่ง?
“ค่ะ สวัสดีคะ โทรมาตามออเดอร์ค่ะ เมื่อวานพนักงานบอกว่าให้โทรมาเช็คอีกทีวันนี้”
“หรอคะ ไม่เห็นมีใครฝากเรื่องไว้เลยนะคะ ลูกค้าชื่ออะไรคะ?”
มันส่งสารอะไรไปให้อีกฝ่ายหนึ่ง?
“ผมใช้งานโปรแกรมแล้วเจอปัญหาแบบนี้ครับ”
“อ่อ ส่วนนี้ไม่ใช่หน้าที่ผิดชอบของผมนะครับ รบกวนติดต่อโต๊ะข้างหน้าเลย”
มันส่งสารอะไรไปให้อีกฝ่ายหนึ่ง?
“น้องคนนั้นบอกว่าสัปดาห์หน้างานเดฟจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว ผมเลยว่าจะ …”
“เดี๋ยวๆๆๆ ใครบอกว่าจะเสร็จสัปดาห์หน้าครับ ไม่ใช่ครับ ไปเอาข้อมูลมาจากไหน”
มันส่งสารอะไรไปให้อีกฝ่ายหนึ่ง?
“ทำไมตรงนี้ใช้เรดิโอบ๊อกซ์หละคะ น่าจะเป็นดรอบดาวน์มากกว่ามั้ย?”
“อืม ก็ไม่รู้เหมือนกันอะครับ ในดีไซน์เขียนมาแบบนี้ ผมก็ทำตามไป”
มันส่งสารอะไรไปให้อีกฝ่ายหนึ่ง?
“สวัสดีครับ ผมอยากทราบความคืบหน้าของไอเท็มนี้ครับ รบกวนตอบกลับด้วยครับ”
… เงียบ …
มันส่งสารอะไรไปให้อีกฝ่ายหนึ่ง?
ทุกคำพูด ทุกการกระทำมันมีความนัยแอบแฝงไปด้วยเสมอ ผู้รับสารเขารับรู้ได้ถึงความเป็นมืออาชีพ ความเป็นระเบียบเรียบร้อย ความสม่ำเสมอ ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของทีมงาน หรือเขาอาจจะรับรู้ได้ถึงความเห็นแก่ตัว ความขัดแย้งภายใน และความไม่ใส่ใจ
เราเลือกได้ว่าอยากให้อีกฝ่ายรู้สึกแบบไหน คิดให้ดีก่อนพูดและทำ คิดให้ลึกว่าเรากำลังส่งสารอะไรออกไป