ความคิดเห็นด้านบวกเป็นน้ำทิพย์ชโลมใจแต่เราเรียนรู้อะไรจากมันไม่ได้มากนัก
ความคิดเห็นด้านลบเป็นยาขมที่บาดคอแต่กลับให้บทเรียนที่ล้ำค่ากับเราหลายเรื่อง
เมื่อเราได้รับคำชมเราจะยินดีและเก็บมันไว้เป็นความมั่นใจ เมื่อเราได้รับคำติเตียนเราจะต้องฟังอย่างตั้งใจและหาทางปรับปรุงผลงานของเราให้ดีขึ้นในครั้งหน้า
เรื่องที่เราทำถูกคืออดีตและปัจจุบัน เรื่องที่เราทำผิดจะกำหนดอนาคตที่เหลืออยู่ ถ้าเราแก้ไขมันได้เราจะอยู่รอด ถ้าเราละเลยมันไปเราจะถูกบีบให้ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก
ลองนึกย้อนไปสมัยเรียน เรารับกระดาษข้อสอบกลับมาพร้อมผลตรวจจากอาจารย์ เราเห็นว่าถูกแปดข้อผิดสองข้อ เราเลือกจะสนใจกับอะไรมากกว่าระหว่างข้อถูกหรือข้อผิด? ใช่แล้ว เพราะเราสนใจในข้อผิด เพราะเราเสาะหาคำตอบและวิธีคิดที่ถูกต้องเราจึงพัฒนาขึ้น เราจึงมีโอกาสได้คะแนนเต็มในการสอบครั้งหน้า 💯
กับตอนนี้ ตอนที่เราไม่ใช่นักเรียนแต่เป็นคนทำงานจริง เป็นผู้บริหาร เป็นเจ้าของกิจการ แนวคิดนี้ยังคงมีค่าเสมอ … การเสาะหาความคิดเห็นเชิงลบเพื่อหาจุดบกพร่องและเพื่อการปรับปรุงให้ดีขึ้น
และเพื่อการนี้เราจึงต้องไม่เก็บตัวเงียบ เราต้องไม่ก้มหน้าก้มตาเอาแต่ทำงานอยู่แต่หน้าคอมพิวเตอร์ เราต้องการเปิดเผยตัวเองและผลงานของเรา เราต้องเดินออกไปพูดคุยกับคนนอกที่พร้อมจะให้ความคิดเห็นที่ตรงไปตรงมากับเราได้ — ผู้ใช้ ผู้ซื้อ พาร์ทเนอร์ เวนเดอร์ ที่ปรึกษา และเพื่อนร่วมอาชีพ
เราต้องไม่หลงไปกับคำชม เราต้องไม่กลัวที่จะรับคำติเตียน … เวลาถามความคิดเห็นจากคนอื่นผมจึงมักจะบอกว่า “ผมอยากรู้ว่ามันไม่ดีตรงไหนครับ?” เสมอ