มีสองมุม
ถ้าเราอยากรีบลดความเสี่ยงว่าไอเดียนี้จะเวิร์คไปได้ถึงเป้าหมายมั้ย ไปได้สุดทางรึเปล่า เราต้องลองทำจุดที่ยากที่สุดก่อน เพราะถ้ามันไม่รอด เราก็จะไม่เสียเวลาอยู่กับมันจนมากเกินไป
ในอีกมุมหนึ่ง ถ้าเราอยากเล่าเรื่องให้คนอื่นฟัง ถ้าเราอยากซื้อใจคนฟัง … เราควรมองข้ามจุดยากสุดไปก่อน เก็บไว้ทำหลังสุด เพราะคนส่วนใหญ่มันจะมองข้ามความยากไปไม่ได้ มักจะรอให้เห็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดไม่ค่อยไหว
อะไรที่เห็นผลเร็ว ได้เรื่องไว เราต้องทำก่อน เพราะเมื่อเกิดแรงกระเพื่อม เกิดพลังขับดัน … มันก็เหมือนเป็นการซื้อเวลา (และซื้อใจ) ให้เราได้มีโอกาสใช้เวลาลองผิดลองถูกกับส่วนที่ยากที่สุดที่กำลังจะตามมา