ในโลกแห่งธุรกิจ โดยเฉพาะบริษัทเกิดใหม่
มันมีแนวคิดในการประเมินโอกาสความอยู่รอดที่น่าสนใจอยู่
ลองถามและคำนวณกับตัวเองดูว่า
ถ้าปล่อยสถานการณ์เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ … เรารอด หรือเราไม่รอด
คำว่ารอด นั่นอาจจะเกิดจากการที่เรามีรายได้เข้ามาเพียงพอต่อค่าใช้จ่าย นั่นหมายความว่าเงินในบัญชีจะยังไม่หมด และจะไม่หมดถ้าเรามีรายได้เข้ามาแบบนี้และควบคุมต้นทุนได้แบบนี้
คำว่าไม่รอด ก็คือตรงข้าม ถ้าปล่อยไปแบบนี้ เราเสร็จแน่ ในอีก 3 เดือน ในอีก 6 เดือนหรือ 1 ปี เพราะเงินในบัญชีลดลงทุกเดือน เราติดลบทุกเดือน ดังนั้นโดยมาตรฐานแล้ว เราไม่รอด
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับสตาร์ทอัพโดยทั่วไป ไม่ว่าจะมีเงินตั้งต้นมาจากผู้ก่อตั้งหรือระดมทุนมา … ถ้าโดยมาตรฐานเราไม่รอด เราจะอยู่ในสถานการณ์ลำบากมาก
และเราจะหายใจโล่งขึ้นเมื่อเราพลิกสถานการณ์ให้เรากลายมาเป็นรอดโดยมาตรฐาน ไม่ว่าจะด้วยการได้รายได้มากขึ้นหรือลดรายจ่ายลงจน หรือทั้งสองทางพร้อมกันเราไม่ติดลบในทุกๆเดือนก็ตาม
ในฐานะเจ้าของ ผู้ก่อตั้ง หรือผู้นำ … เป้าหมายแรกและเป้าหมายเดียวของเราคือการทำให้บริษัทนี้อยู่ในสถานภาพรอดให้ได้ก่อนจะไปคิดทำอย่างอื่น
เมื่อเราอยู่ในฐานะลอยตัว คือรอดแล้ว ต่อให้ยังไม่ร่ำรวยรุ่งเรือง แต่เราจะมีอำนาจในการต่อรองอะไรอีกมาก ไม่ว่าจะเป็นกับพาร์ทเนอร์ ลูกค้า หรือนักลงทุน (ถ้าเราอยากได้เงินทุนเพิ่ม)
เราไม่ต้องง้อใคร เราเลือกได้ที่จะทำอะไร … อิสระมีค่าที่สุดในโลกแห่งสตาร์ทอัพ