คือการรอคอยให้ตลาดวิ่งทันความคิดของเรา
ในฐานะผู้สร้างนวัตกรรม เราต้องคิดไปไกลกว่าคนทั่วไป เราต้องกล้าเสี่ยงที่จะลงมือทำด้วยความเชื่อ และเราต้องพร้อมที่จะอดทนรอคอยอย่างใจเย็น
และการรอคอยนี้เองที่มันท้าช้าและทรมาน
- การถูกเข้าใจผิดจากคนอื่น
- การถูกมองอย่างเหยียดหยามจากคนที่ไม่เข้าใจ
- ความกดดันจากการที่ต้องอยู่ให้รอด
- ความสงสัยภายในตัวเองว่า … “เรามันก็คือตัวปลอมทำเหมือน”
แต่คนที่ประสบความสำเร็จระดับสูงทุกคนต้องผ่านเรื่องนี้มาแล้วทั้งสิ้น การรอคอยด้วยความเชื่อมั่นที่แรงกล้า
ในแต่ละวันที่ผ่านไปมันมีแต่สัญญาณที่ส่งมากัดกร่อนทำลายความมั่นใจของตัวเอง นี่มันใช่หรือ? เราความล้มเลิกไปได้ตั้งนานแล้วมั้ย?
ในแต่ละวันมันเหมือนว่าเราคือคนโง่ที่จมปลักอยู่ในจินตนาการของตัวเองโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองโลกภายนอก
ในแต่ละวัน … เราเหมือนผู้แพ้ที่ไม่มีใครอยากคบหาเข้าใกล้
จนวันนั้นมาถึง … วันที่การรอคอยของเราสิ้นสุดลง แน่นอนว่าไม่มีใครบอกได้ว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไร มันจะไม่มีจุดเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่อะไรที่สังเกตได้อย่างเด่นชัด แต่มันคือการกระทำเล็กๆน้อยๆของเราที่เกิดขึ้นทุกวัน ไม่ย่อท้อ ไม่หยุดหย่อน
จนวันนั้นมาถึง … เมื่อสิ่งที่เราทุ่มเทสร้างมาเริ่มเปิดเผยศักยภาพที่แท้จริง เมื่อคนภายนอกและเมื่อตลาดเริ่มตามทัน เริ่มเข้าใจ เริ่มเห็นคุณค่า วันนั้นคือวันที่คำตอบทุกอย่างจะคลี่และคลายตัวออกมาอย่างครบถ้วน
คนที่อดทนมากกว่าจะได้ผลตอบแทนที่สูงกว่าเสมอ
คนที่ไม่ยอมแพ้จะได้รับการดูแลอย่างดีกว่าจากโลกใบนี้เสมอ
และ … การรอคอยนั้นยาวนานจริง … แต่เชื่อมั่นได้เลยว่ามันจะมีวันนั้น วันที่การรอคอยนี้สิ้นสุดลง เพียงแค่ไม่มีใครบอกได้เท่านั้นเองว่ามันคือวันไหน
จงอย่ายอมแพ้ อย่าสูญเสียความเชื่อมั่น อย่าปล่อยให้ตัวเองไหลไปตามกระแสของสังคม
จงยืดหยัดอยู่รอดให้ได้จนกว่าวันนั้นจะมาถึง เพราะรางวัลชิ้นใหญ่ชิ้นนี้นั้นจะหอมหวานยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้น 👍🏼