บทสนทนาจากหนังเรื่องหนึ่ง
ฉากในโรงพยาบาล นางพยาบาลคนหนึ่งนั่งหน้าเศร้าอยู่ เพื่อนเข้ามาถามว่าเป็นอะไร คนนั้นตอบว่าเหนื่อย … และเพื่อนก็พูดประโยคนี้ออกมา
“ไม่มีคนดูแลคนที่ดูแลคนอื่น”
น่าสนใจมากเลย … Nobody takes care the caretakers.
ในทุกองค์กรต้องมีคนที่มีหน้าที่หลักในการดูแลคนอื่น
ทีมที่ดูแลลูกค้าหลังการขาย ทีมที่ดูแลซัพพอร์ตลูกค้าหน้างาน หัวหน้าทีมที่มีลูกน้องต้องดูแล
คนเหล่านี้เหนื่อยและแบกรับความกดดันจากการต้องเทคแคร์ดูแลเพื่อนมนุษย์ (ซึ่งหลายครั้งไม่อยากจะเป็น “เพื่อน” กับเรา) ดูภายนอกแบบผิวเผินเหมือนว่าคนเหล่านี้เป็นคนอดทน ใส่ใจคนอื่น และไม่สติแตก
แต่มนุษย์ก็คือมนุษย์ … ทุกคนต้องการความเข้าใจ ทุกคนต้องการพื้นที่ที่มีความสงบ แต่คนรอบข้างเข้าใจตรงนี้หรือไม่?
เราในฐานะผู้นำ … เราสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่ดูแลคนที่ดูแลคนอื่นได้ดีแค่ไหน?
นี่เป็นเรื่องที่น่าคิด ไม่ว่าจะในเชิงผลตอบแทน ในเชิงการให้เกียรติ ในเชิงการตระหนักถึงความสำคัญของคนกลุ่มนี้ ในเชิงการให้เวลาและพื้นที่ส่วนตัว
เราต้องดูแลคนกลุ่มนี้ให้ดีเพราะพวกเขาทำงานที่เสียสละอย่างมาก