ตอนที่กดปุ่มส่งอีเมลหาผู้เกี่ยวข้องในบริษัท … มันไม่น่าสนใจอะไรแต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมยิ้มได้เล็กๆ มันคือหัวข้ออีเมลที่ว่า “อัพเดทสถานการณ์ของเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว” (Last Week’s Status Update)
ผมพิมพ์ประโยคนี้อย่างอัตโนมัติโดยไม่รู้ตัว มันน่าตลกตรงที่ผมกำลังพยายามอัพเดทอะไรที่มันไม่อัพเดทแบบสุดๆ (ก็ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้ว) … แต่นั่นไม่ใช่วัตถุประสงค์ทั้งหมดของคำว่า “อัพเดทสถานะ” หรอกหรือ?
บางคนพูดไว้ว่าข่าว (News) ที่จริงแล้วคือเรื่องเก่า เพราะมันเกิดขึ้นแล้วอย่างสมบูรณ์ในอดีต ไม่มีอะไรในข่าวที่ใหม่ อืม น่าคิดอยู่นะ แล้วกับคำว่าโปรเจกต์อัพเดทของเราล่ะ? มันใหม่จริงๆหรือ
สัปดาห์ก่อน เราทำเรื่องนี้
สัปดาห์ก่อน เรากำลังรอคำตอบจากคนนี้
แล้วยังไงต่อ? จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างถ้ามีใครบางคนอ่านอีเมลของเรา? ผมเดาว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะพวกเขารู้ว่าข้อมูลเหล่านี้หมดอายุไปแล้ว ไม่มีอะไรลึกซึ้ง ไม่มีแผนการณ์อนาคต … ออกแนวไร้ประโยชน์
การเขียนคือช่องทางการสื่อสารที่ยอดเยี่ยมเมื่อถูกใช้อย่างถูกวิธี ถ้าการอัพเดทสถานะมันไม่มีความหมาย … เราจะทำไปเพื่ออะไร?
จนกว่าที่เราจะใส่ใจมันจริงๆ เมื่อเราลงทุนใส่สมองลงไปในนั้น เมื่อเราทำให้มันเป็นข้อมูลที่มีคุณค่า … ตอนนั้นแหละที่มันคุ้มค่าที่จะเขียนและยิ่งไปกว่านั้นคือคุ้มค่าที่จะอ่าน
เคยคิดอยากเขียนถึงอนาคตบ้างมั้ย? มันน่าจะสนุกกว่าเรื่องในอดีตนะ
แทนที่จะเขียนถึงอะไรที่เกิดขึ้นและจบไปแล้ว ทำไมเราไม่พยายามเขียนอะไรจากการพยากรณ์ของเราว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในอีก 2 สัปดาห์ข้างหน้า?
แทนที่จะเขียนถึงอะไรที่ทำเสร็จแล้ว ทำไมเราไม่พยายามลองเขียนถึงความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นกับเราในอนาคตอันใกล้โดยใช้พื้นฐานจากข้อมูลข้อเท็จจริงที่เรามีตอนนี้?
น่าสนใจกว่า น่าดึงดูดกว่า มีความหมายมากกว่า และเป็นเรื่องที่กระตุ้นให้เกิดแอคชั่นได้ดีกว่า
ผมกำลังคิดถึงการเขียน “ผลการคาดคะเนสิ่งที่จะเกิดขึ้นในสัปดาห์หน้า” (Next Week’s Status Predition) แทนแล้ว